-1-

106 14 6
                                    

Ezgiiii!
Diye bağıran annemin sesiyle irkildim. Yine her zaman ki gibi beni uyandırmaya calısıyordu. Kahvaltıyı hazırladığını ve işe gittigini söyleyip çıkmıştı evden.

Geç kaldığımı farkedip uyandım. Hemen lavaboya gidip elimi, yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım. Daha sonra okul formasını giyip
Aslı 'nın odasına koştum. Uyuyordu hala hemen uyandırıp hazırlamıştım. Aslı daha çok küçüktü bana göre, o yüzden bir abla olarak ben basında durmak zorundaydım. Aslı'ya küçüklüğümden bu yana anne gibi olmuştum. Annem çalıştığı için ben bakmak zorundaydım. Babamı zaten ben daha çok küçük yaştayken kaybetmiştik.

Annem bizi okutabilmek için gece gündüz demeden çalışıyordu. Bu durumda Aslı'ya bakmak bana düşüyordu. Her ne kadar çalışıp yardımcı olmayı istesemde annem buna bir türlü izin vermiyordu. Annemi çok seviyordum.

"Onca şeye rağmen hala ayakta durabiliyordu."

Aşağı inip hemen kahvaltı etmiştik. Daha sonra vakit kaybetmeden dışarı çıktık. Aslı'yı koşar adımlarla okuluna bırakmıştım. Daha sonra koşarak durağa varmıştım. Neyse ki otobüse yetişmiştim. Hemen binip akpil bastıktan sonra boş bir yer zor da olsa bulmuştum. Tabi yaşlı amcayı görünce yerimi hemen ona vermiştim. Ayakta durmaktan ayaklarım ağrımıştı. Neyse ki bir durak kalmıştı sadece...


Sonunda okula gelmiştim. Müdür konuşmasını yaptıktan sonra içeriye girdik. Ders başlamıştı. Hocanın kitabını unutması nedeniyle derse başlayamamıştık. Kitabını almak icin beni ögretmenler odasına göndermişti. Bende gitmek icin sınıftan çıkıyordum ki acele et! demesiyle irkildim ve tamam diyip, hızlı adımlarla yürüdüm. Kosmaktan alışmıştım zaten. Kitap'ları aldıktan sonra merdivenlerden hızlıca çıkmaya başladım. Ve bir anda birine carpmamla kitabın içindeki kağıtların dağılması bir oldu. Pardon! demisti birden hic tanımadığım bir ses. Ama o kadar içten hissediyordum ki bu sesi. Önemli degil diyip yere dağılan kağıtları toplamaya başladım. Yardım etmişti o da. İsmini dahi bilmediğim bu çocuk, neden bu kadar yakın hissettiriyordu kendini.

" Gözleri o kadar güzeldi ki içinde kaybolasım gelmişti o an."

Ama acelem vardı hem daha fazla bakarsam çocuk yanlış anlayabilirdi. Teşekkür edip hemen sınıfa koştum. Hoca neden bu kadar geç kaldin dediginde o mavi gözler aklıma geldi. Dalmıştım. Hocanın Ezgiiiii! sana diyorum kızım demesiyle kendime geldim. Hii sey kitabı bulamadım hocam diyerek gecistirip yerime oturmuştum. Ece' nin noluyor kızım bu ne hal demesiyle ona dogru yöneldim. Ece benim çok yakın arkadaşımdı. Bu liseye geldigimden beri beni hic yalnız bırakmamıştı. Ve onun da gözünden bu durumun kaçmaması normaldi. Tenefüste anlatırım ya önemli bir sey yok dememle iyi tamam diyip dersi dinlemeye başladı. O an hiç derse konsantre olamıyordum. Çünkü; o mavi gözler bir türlü, gözümün önünden gitmiyordu. Neden böyle hissediyordum bilmiyorum ama Burak'tan sonra ilk defa birine karşı böyle hissetmistim. Burak benim eski sevgilim'di. Bu liseye ilk geldiğimde, sıra arkadaşı olarak tanışmıştık. İlk başta arkadaşca ilgilendigini sanıyordum ama öyle degilmis. Bana hisleri oldugunu söylemişti. Burak cok iyi bir insandı ve onu kırmak istemiyordum ve benimde ona karşı bir takım hislerim vardı. Ama ben dile getirmemistim. İlk adımı o atmıştı. Her şey çok güzel ilerliyordu. Ta ki Burakın artık seni sevmiyorum ayrılalım demesine kadar. O an dünyam yıkılmıştı. Bir buçuk yıl sürmüştü ilişkimiz ve hic bir sorun yoktu. Bir anda böyle demesiyle hem şaşırmış hemde sarsılmıştım. Şu an üzerinden tam bir yıl geçmişti. Zaten ayrıldıktan sonra da okulu bırakmıştı. Bir daha hic haber alamamıştım. Ama artık alışmıştım üzülmüyordum. Ve derslerime oldukça önem veriyordum. On birinci sınıftım ve on ikinci sınıfa geçmeme yalnızca yarım yıl vardı.

Acaba adını dahi bilmedigim çocuk burada mı okuyordu? Onu ilk defa burda görmüştüm. "
O gözleri görsem unutmazdım çünkü..." "gökyüzü gibiydi" sonsuz insanın içinde kaybolası geliyordu.
Ben bunları düşünürken bir anda zil çalmıştı. Dışarı çıkıp o çocuğu aramaya çalışmıştım. Ama yoktu o gözleri göremiyordum. Tekrar yukarı sınıfa çıktım. Ece yanıma gelince anlatmaya başladım olanları...

Ve ilk bolüm beğendiyseniz yorum ve votelerinizi bekliyorum.🌹

KARANLIKTAN GÖKYÜZÜNEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin