Przebudzenie

5

Emma POV

Matko nareszcie nauczył mnie tych wszystkich umiejętności. Chwila. Kto przede mną stoi? Co to jest za kobieta??

- To jest twoja matka chce z tobą porozmawiać. - wytłumaczył Luke.

- Witaj Emmo. - odezwała się owa kobieta.

- Ty podła świnio! Jak mogłaś? - wykrzyczałam.

- Córciu , nie mów tak. Zrobiłam to dla twojego bezpieczeństwa. - kłamczucha.

- Śmiesz do mnie mówić córciu? - Powiedziałam sarkastycznie...

Nagle za nią pojawił się jakiś chłopak w kapturze z drewnianym kołkiem. Chwila czy on nie... Nie może zabić mojej mamy prawda? Nic jej nie zrobi!

- Żegnaj królowo. - Wbił jej kołek w serce , na jej ciele pojawiły się żyły , a całe było zimne i szare.

Włączyłam uczucia. Uklękłam nad nią i zaczęłam szlochać. Tak głośno , że mój płacz było słychać chyba w całym domu... Chociaż ta podła świnia mnie zostawiła to jest moja MAMA.

- Muszę ci coś powiedzieć... - odparł ze smutkiem(?) Luke.

- Co?! - wysyczałam zła.

- Ja... Tak naprawdę nie mam na imię Luke. Jestem Damon Salvatore. - ja się chyba kurna przesłyszałam?!

Ach jaki on przystojny.... pewnie ma cudowną klatę... STOP! O czym ty do cholery myślisz???!!! Ogarnij się Emma.

Nagle usłyszałam strzał. Ktoś strzelał do Damona. Z wampirzą szybkością podbiegłam do niego i skręciłam mu kark. Znów usłyszałam strzał. Tym razem był skierowany w moją stronę. Po tym padłam. Zemdlałam i już nic nie słyszałam.

Gdy się obudziłam byłam naszprycowana verbeną i w dodatku nią były nasączone sznury którymi zostałam związana...

- Emma! - Krzyczał ktoś obok mnie. Może to Damon...

- Kim jesteś? - powiedziałam.

- Jestem Enzo. - odpowiedział

- Kim??

- Kolegą Damona. - rzekł Enzo

- Gdzie on jest????!!!

- Zabrali go...

- Kto!!??

- Augustianie. - powiedział ze smutkiem

- Ale gdzie go zabrali i kim oni są? - odparłam zdezorientowana.

- Oni torturują wampiry. Obecnie mnie i Damona.

Dalej nie wierzyłam w to co się dzieje.

- Co się z nim stanie? Dlaczego jestem tutaj cała w verbenie?!- krzyczałam na Enzo