Η Δικηγόρος μου

"Η παρεξήγηση"

"Καλά τι κάνεις; πας καλά;"είπα σπρώχνοντας τον Μάρκο με φόρα απο πάνω μου και έτρεξα προς την εξώπορτα. Εε δεν το πιστεύω αυτό.
"Βρε Μαρίνα κάτσε λίγο..."
Αλλά ήταν αργά, είχα ήδη κλείσει την εξώπορτα και μπήκα βιαστικά  μέσα στο αμάξι μου.
Μα είναι δυνατόν; Ακόμα και ο Μάρκος να είναι έτσι; Εγώ ..εγω φταίω.. τον θεωρούσα φίλο μου.. Δεν μπορώ να το πιστέψω τελικά όλοι οι άντρες ίδιοι είναι μόνο  αυτό το πράγμα έχουν στο μυαλό τους! Πφφ...

Και κάπως έτσι με βρήκε η επόμενη μέρα στο γραφείο  δουλεύοντας πάλι πάνω στην υπόθεση του κυρίου Άντερσον, τον οποίο δεν καταφέραμε να  αθωώσουμε και ετσι ανέλαβα εγώ  προσωπικά την υπόθεση του.  Θα την εξετάσουμε ξανα σε ενα μήνα απο τώρα, αφού κατάφερα και έπεισα τον δικαστή να γίνει αυτό. Ξαφνικά ακούω την πόρτα  να χτυπάει βγάζοντας με από τις σκέψεις μου...

"Παρακαλώ;" είπα και άνοιξε η πόρτα βλέποντας εναν άνθρωπο να κρατάει μια μεγάλη ανθοδέσμη.
"Γειά σας! Η κυρία Μαρίνα Αλεξίου;"
"Ναι η ίδια."
"Ωραία, αυτά είναι για εσάς..."
"Απο ποιόν;"
"Δεν μας είπαν όνομα ...Έχουν αφήσει κάρτα όμως επάνω"
"Αα οκ"
"Μια υπογραφή βάλτε μου εδώ και είστε έτοιμη"
"Αμέσως...Είμαστε εντάξει;"
"Ναι μια χαρά καλή σας μέρα!"
"Επίσης."

Που είναι η κάρτα;;..που είναι;; αα να την.

"Συγνώμη."

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Θα του πω να πάμε για καφέ να μιλήσουμε. Να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία ένα λαθος έκανε ο άνθρωπος δεν του άξιζε τέτοια συμπεριφορά από μέρους μου...

Είχαν περάσει 3 ώρες κανονίσαμε να βγουμε στις 7 όπου να ναι κόντευε η ώρα. Δεν προλαβαίνα να πάω απο το σπίτι να ετοιμαστώ  οπότε θα πήγαινα κατευθείαν  με τα ρούχα της δουλειάς.

{...}

"Γεια!.."
"Γειά σου Μαρίνα.."
"Εμ να κάτσουμε;"
"Ναι θες εδω;"
"Όπου να ναι δεν έχω πρόβλημα... Στέφανε..Θέλω να σου πω..."ξεκίνησα να λέω αλλά μας διέκοψε ο σερβιτόρος.
"Παρακαλώ τι θα πάρετε;" μας ρώτησε;.
"Ενα μπουκάλι λευκό κρασί" είπε  ο Στέφανος και για τους 2 μας..το αγαπημένο μου! Ακόμα το θυμόταν... τον κοίταξα με ένα χαμόγελο...

"Μου είχαν λείψει αυτές οι συναντήσεις μας...να βγαίνουμε μετά από μια μεγάλη μέρα στο δικαστήριο, να μετράμε αναβολές, καταδίκες, αθωώσεις...εσένα;"
"Ναι...μου έλειψαν κάπως.."
"Μόνο καπως;" Δεν μου απάντησε... με κοίταξε μονο με ενα χαμόγελο...αχ αυτό το χαμόγελο.
"Λοιπον δεν μου είπες;"
"Τι να σου πω;" είπα γεμάτη περιέργεια.
"Πως και με πήρες τηλέφωνο;"
"Δεν έπρεπε;" του πα με ενα χαμόγελο στα χείλη.
"Πως...έπρεπε... Αλλά, επειδή  έπρεπε παραξενεύομαι."
"Εμμ..ναι..Δυο άνθρωποι που θέλουν να ναι μαζί είναι!" Του ειπα αποφασιστικά.
"Και αυτό δεν ίσχυε τον προηγούμενο καιρό;"
"Και βέβαια ίσχυε"
"Τότε;"
"Τότε τι;" τον ρώτησα καθώς δεν καταλάβαινα τι εννοούσε.
"Τότε γιατί έκανες τόσες μέρες να με πάρεις τηλέφωνο;"
"Γιατί έκανες άλλες τόσες να ζητήσεις συγγνώμη."είπα και τον φίλησα πεταχτά.
"Πολύ ωραία τα λουλούδια σου σε ευχαριστώ!"του είπα.
"Για ποια λουλούδια μιλάς δεν καταλαβαίνω;"
"Τα λουλούδια που μου έστειλες...με την καρτούλα...που γραφαν συγγνώμη..;"
"Δεν έστειλα εγώ λουλούδια, και πολύ περισσότερο δεν ειχα κανέναν λόγο να ζητήσω συγγνώμη!"
"Τι εννοείς δεν είχες κανένα λόγο να ζητήσεις συγγνώμη;"
"Εννοώ ότι δεν συνηθίζω να ζητάω συγγνωμη, και πολυ περισσότερο όταν δεν φταίω..εξαιτίας σου τσακώθηκαμε, δεν το ξέχασες ε;"
"Οχι. Δεν το ξεχασα.."είπα κοιτώντας το κενό.... Κάποιος μου κάνει πλάκα έτσι; Εγώ έριξα  τα μούτρα μου και τον πήρα τηλέφωνο ενω αυτός δεν είχε ιδέα...σκεφτόμουν, καθώς ηπια με την μια το κρασί που υπήρχε  στο ποτήρι μου.
"Και επίσης δεν ξέχασα πόσο γελοίος είσαι!" Είπα και σηκώθηκα και εφυγα από εκεί..

{...}

"Μαρίνα;"
"Βασιλική...δεν είμαι καλά"είπα και έπεσα στην αγκαλιά της.
"Τι έπαθες βρε κορίτσακι μου πάλι; ελα κάτσε να μου τα πεις"
Ετσι εξήγησα στην Βασιλική ολα αυτα που έγιναν με τον Στέφανο.

"Μήπως είσαι λιγο υπερβολική;"
"Βασιλική!; έχασα έναν άντρα που τον ήθελε ο μισός Δικηγορικός Σύλλογος και ο άλλος μισός τον ζήλευε!...πφφ αμαν πάλι αυτός ο αριθμός!!"
"Σηκώσε το ρε παιδάκι μου  μπορεί να ναι κάτι σημαντικό"
"Δεν τον ξέρω..σηκώσε το εσύ."
"Και τι να πω;"
"Εε δεν ξέρω..πες οτι..οτι πέθανα, πήγα στην Αυστραλία μετανάστρια, οτι με πήραν για φαντάρο..δεν ξέρω, πες οτι θες."
"Καλα...ναι? Αα ελα Μάρκο εσύ; Τι κάνεις; αα ναι της άρεσαν πολύ τα λουλούδια που της έστειλες λέει...και μου είπε να κανονίσουμε να βγούμε κιόλας όλοι μαζί"

Με το που το άκουσα αυτό της πήρα το τηλέφωνο από τα χέρια και της το έκλεισα.
"Τι κανεις παιδάκι μου τι λες; τι δουλειά έχω εγώ με τον Μάρκο;!!"
"Σιγά καλέ όλοι μαζί είπα να βγούμε και γιατί τι έχει ο Μάρκος;"
"Εντάξει δεν είπα οτι εχει τίποτα  μια χαρά παιδί είναι, και τον συμπαθώ κιόλας, αλλά να σου πω κατι; μου την έπεσε!"
"Σιγά βρε τώρα που στην έπεσε μην ξεχνάς ότι πήγε να σε υπερασπιστεί" Φυσικά η Βασιλική εννοούσε για το βράδυ που είχαμε βγει και με υπερασπίστηκε μπροστά στον Στέφανο, δεν της ειχα πει τίποτα για το φιλί.
"Ωραία δεν το ξεχνάω αυτό  αλλά και τι να κάνω τώρα δηλαδή;"
"Τίποτα απλά θα βγούμε όλοι μαζί ξεκόλλα!"
Ντριιν ντρινν....
"Έλα αυτός είναι πάλι σήκωσε το"
"Όχι δεν θέλω!"
"Έλα τελείωνε μην είσαι γαϊδούρα!"
"Αν σου χώσω καμία!.."της είπα για πλάκα και σήκωσα το τηλέφωνο.
"Έλα Μάρκο...ναι σε Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λουλούδια..ναι..."

.................................................................

Γεια σαςς!! Τι κάνετε?!!ελπίζω να είστε καλά!! 😊

Για να δούμε πως θα παει η επομενη συνάντηση τους

Spoiler:θα εχουμε και καραοκε😉😂

Περιμένω με ανυπομονησία τα σχόλια σας💘

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε φιλάκια πολλαα😘😘