Forever Yours #B2K18WB

/39/

Ημέρα Γενεθλίων

"Παναγία μου !!" , φωνάζω καθώς ξυπνάω και βλέπω 7 ζευγάρια μάτια να με κοιτάνε .

Πάνε καλά ρε ; Έχουν έρθει όλοι τους πάνω από το κεφάλι μου . Θέλουν να φύγω από καρδιά;

"Χρόνια πολλά Μάγδα !!" , μου λέει η χορωδία των επτά και έπειτα πέφτουν όλοι πάνω μου .

Θα με λιωσετε ρε !! Πάει πέθανα . Πνιγομαι , δεν έχω οξυγόνο . Στέλιο με χάνεις !! Βοήθεια!! Σώστε με ρε παιδιά !!

"Ρε σκουλήκια , σηκωθείτε από πάνω ρε . Λιαστη ντομάτα με κάνατε ." , τους φωνάζω για να με ακούσουν.

Σηκώνονται έπειτα ένας ένας αλλά ο Στέλιος δεν λέει να κουνηθεί . Έχει κολλήσει πάνω μου σα την χλαπατσα στο έδαφος .

"Ναι ώρα να πηγαίνετε ", τους λέει ο Στέλιος και με το χέρι του τους δείχνει την πόρτα .

"Χαχαχαχ ωραίο ανέκδοτο Στελακο . Όλοι θα κατέβουμε κάτω . Αφήστε τώρα τα σαλιαρισματα . " , μας λέει ο Πετράκης .

"Καλά καλά ." , ξεφυσάει κατσουφιασμένα ο Στέλιος .

Σηκώνεται και αυτός από πάνω μου. Επιτέλους !! Παίρνω οξυγόνο !!

Σηκώνομαι όρθια και όλοι αρχίζουν να μου λένε χρόνια πολλά , να μου δίνουν μια αγκαλιά και να με φιλάνε σταυρωτά . Δύο άτομα κάναν κάτι διαφορετικό .

Ο Πέτρος που μου τράβηξε τα μαλλιά και με είπε σκατό και ο Στέλιος που σιγά μην με φιλούσε μόνο σταυρωτά , με φίλησε και στο στόμα και με σήκωσε ψηλά .

Κατεβηκαμε κάτω όλη η ομάδα ποδοσφαίρου . Ε μα άλλα τρία άτομα να ήταν και θα μπορούσαμε να φτιάξουμε κανονική ομάδα .

"Πέτρο η μαμά , ο μπαμπάς ήρθαν;" , τον ρωτάω .

"Όχι . Πήραν τηλέφωνο και είπαν ότι έχουν δουλειά ." , μου απαντάει χαμογελώντας ψεύτικα .

"Μάλιστα ." , λέω λυπημένα και ο Πέτρος έρχεται και με παίρνει μια σφιχτή αγκαλιά .

"Έχεις εμάς εδώ ." , μου λέει .

Όπως και να 'χει έπρεπε να ήταν εδώ . Μια φορά γίνομαι 18 . Αλλά βέβαια προτεραιότητα έχει η δουλειά τους παρά η ίδια τους η κόρη . Πάντα έτσι ήταν. Εγώ και ο Πέτρος μόνοι μας μεγαλώσαμε εξάλλου .

"Μάγδα έρχεσαι να πάμε κάπου;" , με ρωτάει ο Στέλιος .

"Ναι πάμε . Δεν νομίζω να έχετε πρόβλημα έτσι;" , ρωτάω τα υπόλοιπα παιδιά .