i see things |yoonjin

3. can you fix the broken?

Obudził się przez promienie świetlne wchodzące do pokoju przez okno. Otworzył oczy niechętnie i przeciągnął się. Podniósł się po chwili z łóżka i wcisnął na stopy kapcie. Ruszył do kuchni z zamiarem zrobienia sobie śniadania bo był straszliwie głodny.

Jin wiedział, że jego ukochany wraca dopiero za kilka godzin więc obmyślał sobie już wszystko. Plan był prosty. Wtedy gdy zobaczy ciemną postać, zwyczajnie za nią pójdzie, złapie ją i dowie się kim jest.

Po krótkim posiłku ruszył do pokoju by przebrać się i wtedy gdy zobaczy tą osobą za oknem, wyjść z domu w normalnym ubraniu a nie w piżamie. Tak swoją drogą to dawno nie wychodził z domu.

Poszedł się umyć a w trakcie prysznicu myślał dużo. O swoim Yoongim, o sobie, o tej dziwnej postaci a także o swoim związku z wcześniej wspomnianym Minem. Bał się, nie chciał uprawiać z nim seksu. Zanim pozwolił mu się znowu całować minęło trochę czasu, nie był gotowy na taką bliskość a wiedział, że niedługo młodszy będzie od niego tego oczekiwał.

Dodatkowo nie chciał mówić mu o tym, że się rani, że tyle płacze, że widzi tą osobę. Był z nim kompletnie nieszczery i głupio się przez to czuł ale co miał zrobić? Ukochany mu nie uwierzy, a nawet jeśli uwierzy to będzie nim zawiedzony, będzie smutny i zły. Nieszczęście to ostatnie czego Seokjin dla niego chce.

Wyszedł z pod prysznicu i przebrał się. Odwrócił się w stronę lustra i już chciał zacząć układać włosy gdy dostrzegł w lustrze ciemną postać. Zamarł wpatrując się w nią i cofnął nieco. Rozejrzał się po pokoju, nigdzie jej nie było. Nigdzie oprócz lustra. Patrzył się na nią jeszcze przez kilkanaście minut po czym zdecydował się wziąć w garść.

-K-kim jesteś..? Czego ode mnie chcesz? P-proszę.. proszę zostaw mnie i mojego chłopaka.. -powiedział drżącym głosem.

Postać nawet nie drgnęła. Dalej wyglądała tak samo, tak przerażająco. Kim czekał jeszcze chwilę ale frustracja, smutek, złość i te wszystkie negatywne emocje wygrały.

-K-kim jesteś do cholery!? -wrzasnął przez łzy, które nagle zaczęły zdobić jego policzki.

Wtedy stało się coś czego nie przewidział. Postać zdjęła kaptur a jego oczom ukazał się człowiek. Brązowe włosy opadające na czoło, pulchne, malinowe usta, ciemne oczy. Delikatna skóra bez większych niedoskonałości, okulary niedbale założone na nos.

Seokjin patrzył na swoje odbicie.