Dark Poems

Dwudziesty Pierwszy

Zrobię krok w przód
I zadaje cierpienie
To co się stało
Nie odstanie sie
Ironia losu
Tak bardzo bym chciała to odkręcić
I oddałabym nawet życie swe
By ta skaza opuściła w końcu mnie
Znowu zawiodłam cie
Broniłeś mnie
Ufałeś mi
Ja odpychałam cie
A teraz los karci mnie
Chcę by wszystko to był sen
Już nie mam przyszłości
A tak
Trudno mi żyć
Wybacz mi