The Dark Side.

Μια νέα αρχή.

Ένιωθα τα χείλη του να στεγνώνουν αλλά κανένας από τους δύο μας δεν έκανε κίνηση να απομακρυνθεί.Κανένας μας δεν ήθελε να απομακρυνθεί.
Η αίσθηση ήταν αλήθεια μαγική. Γιαυτό τον άνθρωπο νιώθω τόσα πολλά. Αλήθεια δεν μπορώ να με ελέγξω. Τόσες στιγμές, γέλια,αστεία ξυπνάνε μέσα μου.Τον έχω ερωτευτεί για αυτό που είναι. Τον έχω ερωτευτεί γιατί είναι παράλληλα και το άλλο μου μισό αλλά και τελείως αντίθετος από μένα. Τέλειος από κάθε πλευρά.Καθε κοπέλα θα τον ήθελε.Τα συναισθήματα μου μπερδεμένα. Σαν αυτά τα κουβάρια μαλλί που παίζουν τα γατάκια.Αλλα το λιγότερο που μπορώ να κάνω τωρα είναι να ευχαριστηθώ την στιγμή, αυτά τα δευτερόλεπτα στα χείλια του.
Απομακρύνθηκε λίγο από κοντά μου και χαϊδέψε τρυφερά το μάγουλο μου,η φωνή του απαλη:
-Ashley,θέλεις να γίνεις το κορίτσι μου?
ΤΙ ΕΊΠΕ? ΝΑ ΓΊΝΩ ΤΟ ΠΟΙΟ ΤΟΥ?ΝΑ ΜΕ ΠΕΘΆΝΕΙ ΘΈΛΕΙ?
-Και βέβαια Marcus,είπα χαμογελαστά
-Τώρα αυτό το υπέροχο χαμόγελο μου ανήκει,είπε με νικητιριο υφος
-Είσαι βλάκας,είπα γελώντας
-Και εσύ πανέξυπνη
-Δεν θα με τουμπάρεις με αυτά κυριε Wells,σε προειδοποιώ
-Μην είστε σίγουρη για αυτό δεσποινίς White,απάντησε
-Έχει πανσέληνο, ψιθύρισα
-Εγώ, εσύ και η πανσέληνος.Δεν χρειάζομαι και τίποτε άλλο
Κοιτάξαμε και οι δύο προς τα πάνω και έγειρα στην αγκαλιά του. Κοιτάζαμε τα αστέρια και το πιο λαμπρό νυκτερινό αστέρι,την σελήνη. Πάντα αγαπούσα την σελήνη. Είναι τόσο ελκυστική.Εκει που βρίσκεσαι στο σκοτάδι, νιώθεις ένα φως να ξεπροβάλει. Πολλές φορές παρομοιάζω τους ανθρώπους που αγαπώ με το φεγγάρι.Βρισκονται εκεί στις πιο σκοτεινές μου στιγμές και με φωτίζουν. Με κάνουν να χαμογελώ όταν βρίσκομαι στην ψυχική μου νύχτα.
Ένιωσα να με φίλα στα μαλλιά και κάτι σκίρτησε μέσα μου.Αγαπη το λένε.Ποσο υπέροχα ήταν ανάμεσα σε αυτά τα δύο χέρια. Ο παράδεισος μου.Ο μικρός μου παράδεισος. Πολλές φορές ακούμε να λένε πως αν δεν φτάσεις τα 20 τουλάχιστον δεν ξέρεις να αγαπάς.Ειμαι σίγουρη ότι μπορώ να τους διαψεύσω ακριβώς αυτήν την στιγμή. Βεβαια οι έφηβοι τείνουν να μπερδεύουν τον έρωτα με την αγάπη. Πως γίνεται να "αγαπας" έναν άνθρωπο που έχεις δει ελάχιστες φορές και απλά είναι όμορφος; Απορώ με αυτήν την κατηγορία κοριτσιών.Πως νιώθεις πράγματα για τον άλλον αν δεν έχεις ζήσει στιγμές μαζί του;Αν δεν έχεις γελάσει με τα αστεία του;Αν δεν τον έχεις στραβοκοιταξει όταν κάνει βλακεία;Αν δεν του έχεις χαμογελάσει όταν λέει κάτι σωστό;Αν δεν τον έχεις ακούσει να βρίζει τον κολλητό του για χαζομάρες της στιγμής;
-Αshley μωρό μου ,πάμε στα παιδιά ;με ρώτησε και μου ξαναφίλησε τα μαλλιά
-Γιατί όχι;του απάντησα βιαστικά
Σηκώθηκα και ένιωσα το χέρι του να τυλίγεται αυτόματα γύρω από την μέση μου και να με σφίγγει κοντά του και έτσι αρχίσαμε να περπατάμε .Ξαφνιάστηκα αρχικά με αυτήν την κίνηση κτητικότητας
-Δεν είσαι φίλη μου πια,είσαι η κοπέλα μου και πρέπει να το καταλάβουν όλοι, απάντησε στις σκέψεις μου.
Το μόνο που έκανα ήταν να χαμογελάσω αχνα και να ευχαριστήσω τον καλό θεούλη που μου έστειλε τον Marcus.
Φτάνοντας στην παρέα παρατήρησα ότι όλοι τελικά βολευτηκαμε.
Η Alice με τον Freddie:Καθόλου αναμενόμενο ζευγάρι, αλλά δεν με χαλάει καθόλου. Απλά θέλω να βλέπω τους κολλητούς μου ευτυχισμένους και ξέρω ότι μαζί μπορούν να είναι.
Η Sammy με τον Adam:Όλοι ξέραμε ότι κάποια στιγμή αυτοί οι δύο θα καταλήξουν μαζί.Τωρα το για πόσο καιρό είναι ένα άλλο θεματακι. Κοινωνικοί,με αυτοπεποίθεση και διάθεση να ξεμπροστιάζουν τα μυστικά των φίλων τους.
Και τέλος εγώ με τον Marcus:Ούτε που το φανταζόμουν πότε ότι εγώ θα ταίριαζα με αυτό το "σπαστικο" αγορακι. Πραγματικά στην αρχή τον θεωρούσα πολύ εκνευριστικό. Αλλά όλα άλλαξαν όταν τον γνώρισα.
-Πάμε πλατεία;πρότεινε η Alice
-Όχι πλατεία ακόμα, έχουμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας για να πηγαίνουμε πλατεία,διαφώνησα και οι περισσότεροι εγνεψαν καταφατικά
-Θα πάμε 2α λυκείου τωρα,ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ ρε,είπε βραχνιασμενη η Jane
-Τυπικά δεν έχουμε τελειώσει την 1η, έχουμε ακομα να πάρουμε βαθμούς, αντιμίλησε ο Adam
-Τυπικά εσύ είσαι βλακας,είπε ο Christian προσπαθώντας να υπερασπιστεί την Jane
-Κοψτεε,τους επίπληξε ο Marcus και τον άκουσα να καθαρίζει την φωνή του σαν να ήθελε να κάνει κάποια ανακοίνωση.Τι θέλει να πει αραγε?
-Παιδιά, φώναξε και τον κοίταξαν όλοι.Μα πριν προλάβει να συνεχίσει ένα κοριτσίστικο σώμα ορμηξε στην αγκαλιά του και τον έσπρωξε. Η Phoebe,η μικρή του αδερφή η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο μικρή. Τώρα θα ξεκινήσει το λυκειο.
-Τι κάνεις εδώ νινιαρο? ρώτησε στοργικα ο Marcus
-Πέρασα με τα παιδιά απο το σχολειο για βολτα και ήθελα να δω τον αδερφούλη μου,τόσο κακό είναι? είπε γλυκά αλλά συγχρόνως και πολύ ύποπτα.
-Ας το πιστέψω, απαντησε
Τότε η Phoebe όχι μόνο δεν ασχολήθηκε άλλο μαζί του αλλά τον άφησε σιξυλο και ήρθε και αγκάλιασε εμένα. ΠΟΙΟΝ?ΕΜΈΝΑ. Γενικότερα πάντα είχα καλή σχέση μαζί της.Ημουν η μόνη από την παρέα που όταν πηγαίναμε στο σπίτι του Marcus ασχολιόταν μαζί της και έτσι με είχε συμπαθήσει πολύ. Ήξερα τα προβλήματα της και εκείνη τα δικά μου.Με την μικρή λεπτομέρεια ότι ποτέ δεν της είχα πει το όνομα του αγοριού που μου άρεσε.
-Ashley,θέλω να σου πω κάτι αμέσως,μου ψιθύρισε στο αυτί. Μα τι μυστικοπάθεια αυτή η οικογένεια πια.
Γύρισα, κοίταξα τον Marcus,του χαμογελασα,της εδωσα το χέρι μου και αρχίσαμε να τρέχουμε προς τις πίσω τουαλέτες.
-Λοιπον; ρώτησα λαχανιασμένη
-Σαγαπαει,απάντησε
-Ποιος?*Ο παπιός, τι ερώτηση είναι αυτή τέλος παντων😭*
-Ο Μarcus ρε Ashley ,ο Marcus,ποιος άλλος?
-Βασικά μου ζήτησε πριν λίγο να γίνω το κορίτσι του και δέχτηκα,είπα σιγανά
-Ναι,επιτέλους,τόσο καιρό σας ήθελα μαζί, έμοιαζε τόσο χαρούμενος όταν ησουν γύρω του. Η ματιά του τις στιγμές που μιλούσες ή γελούσες,ήταν...είπε και άφησε την φράση της ατελειωτη
-Τι ήταν?ρωτήσα βιαστικά
-Ήταν ματιά ερωτευμένου,μου χαμογέλασε και με τράβηξε να βγούμε προς τα έξω για να πάμε πίσω στα παιδιά. Όμως τα αγόρια της παρέας έμπαιναν στην διπλανή αίθουσα,η οποία ήταν το γυμναστήριο οπου πηγαίνουμε για να "γυμναστούμε" όταν βρέχει. Την κράτησα απαλά πίσω και της έκανα νόημα να μην μιλήσει. Ήθελα να δω τι πάνε να κανουν και ήξερα μια κρυφή είσοδο για το γυμναστήριο. Μπηκαμε και περιμέναμε να μιλήσουν ενώ καθόμασταν ήσυχα σε μια γωνίτσα.
-Είπε ναι,είπε απρόοπτα ο Marcus
-Αυτό θα λειπε. Της δίνουμε το καλύτερο παιδί και θα έλεγε και όχι, απάντησε ο Adam
-Τι έχεις πάθει εσύ σημερα? ρώτησε ο Christian αναφερόμενος στα εμφανέστατα νευράκια του Ad.
-Δεν ξέρω, στο φιλί με την Sammy ένιωσα κάπως, κάπως δεν ξέρω. Φοβάμαι...
-Τι φοβάσαι?ρώτησε ο Freddie
Υπάρχει περίπτωση να είσαι εσυ ερωτευμένος?
-Φοβάμαι πως ναι,απάντησε διστακτικά ο Ad.
-Και αυτό γιατί πρέπει να είναι κακο;αναρωτήθηκε ρητορικα ο Christian
-Δεν είμαι σαν και σένα Chris,δεν μπορώ να έχω σχέση έναν χρόνο, το περισσότερο που έχω αντέξει είναι δύο βδομάδες, δεν μπορώ να φερομαι σωστά στις κοπέλες και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Αλλά η Sammy δεν θέλω να γίνει πειραματόζωο στα χέρια μου.Δεν της αξίζει να παίξω μαζί της.Ειναι τόσο δυναμική ,με τόση αυτοπεποίθεση.
-Καταλαβαίνω,απάντησε
-Εσύ Fred? ρώτησε ο Marcus
-Εγώ. Τι εγώ? Η Alice είναι μια υπέροχη κοπέλα και θέλω να είμαι μαζί της αλλά guys ηρεμήστε μια σχέση είναι. Το πολύ να κρατήσει 2 χρόνια, δεν θα παντρευτούμε μαζι τους κιολας,απάντησε νευρικά και δεν μπορούσα πάρα να συμφωνήσω μαζί του.
Ήσυχα ήσυχα φύγαμε από την αίθουσα με την Phoebe και πήγαμε στα κορίτσια σαν να μην συνέβαινε τίποτα.Οτι ήταν να ακούσουμε, το ακούσαμε.Ολα καλά. Όλα πήγαιναν καλά.Αποχαιρέτησα την Phoebe που έπρεπε να φύγει με την παρέα της και καθησα με τις υπόλοιπες.
Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με αγκαλιάζει από πίσω και γύρισα απότομα από φόβο.
-Με τρόμαξες βλάκα,είπα στον Marcus που είχε ξεκαρδιστεί από την τρομαγμένη φάτσα μου
-Δεν χρειαζόταν να κάθεστε πίσω από κείνα τα στρώματα με την Phoebs,μου ψιθύρισε
ΙΙΙ ΜΑΣ ΕΊΔΑΝ
-Ωχ,μας είχατε δει?ρώτησα αγχωμένη
-Μόνο εγω, αλλά δεν είχα σκοπό να μαρτυρήσω την κοπέλα μου και την αδερφή μου,είπε και χαμογέλασα
Δεν ήμουν φίλη του πια.Ηταν τόσο όμορφος ο τρόπος που το είπε. Ήμουν η κοπέλα του. Μια κοπέλα ανάμεσα στις τόσες που είχε διαλέξει και ξεχωρίσει.
-Ναι είσαι η κοπέλα μου και σε αγαπώ πιο πολύ από όσο μπορείς να φανταστείς,είπε πάλι απαντώντας στις σκέψεις μου
-Marcus,μπορείς να απαντάς μόνο σε αυτά που σου λέω σε παρακαλω ,γελασα
-Μα μου αρέσει να απαντώ στις σκέψεις σου,νιώθω ότι είμαι μέσα στο μυαλό σου και έτσι είμαστε ένα.
-Πολύ δεν το φιλοσόφησες?του είπα και τον γύρισα προς το μέρος μου
-Σε αγαπάω μικρό μου,έσκυψε να με φιλήσει αλλά εγώ απομακρύνθηκα. Το βλέμμα του μπερδεμένο.
-Άρα τώρα είμαστε μαζί?ρώτησα.Ηθελα απλά να ήμουν σίγουρη.
-Εσύ τι λες χαζούλα; Μια νέα αρχή. Μαζί,απάντησε και με φίλησε.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Σορρυ, ξερω ότι έπρεπε να ανεβάσω χτες αλλά το WiFi εδώ δεν βοηθάει ιδιαίτερα.😭Τουλάχιστον το κεφάλαιο ήταν τεράστιο😁 Κι άλλες εξελίξεις,δεν τις προλαβαίνω καλε😂Λοιπόν, φιλική συμβουλή🤗:μην ακούτε Mendes όταν διαβάζετε τα πάρτ.Άρχισα να κλαίω όσο έγραφα 😇

Kisses,author👑
*Είμαι ψώνιο και το ξερω😝💕