The Dark Side.

Όλα δένουν τώρα.

Ashley's POV(queen is back👑)

-Σταμάτα βρε κοριτσάκι μου να κλαις,δεν θα αλλάξει τίποτα έτσι,προσπάθησε να με καθησυχάσει ο Fred ενώ έκλαιγα στην αγκαλιά του
-Δεν μπορώ, απλά δεν μπορώ.Ξερεις πόσο βάρβαρο είναι να ξέρεις ότι θα χάσεις κάποιον που αγαπάς. Αλλά κάνεις αλλος δεν ξέρει.Κανενας αλλος δεν εχει αυτην την ατυχια βεβαια.Μόνο εγώ.
-Γαμωτο Ashley δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Πρέπει να το λύσεις κάπως μέσα σου,ανασηκώθηκε και με άφησε απαλά πάνω στο μαξιλάρι
-Που πας?Στην Alice?ρώτησα με ένα ύφος σαν να ζήλευα.Τι μου συμβαίνει τέλος πάντων.
-Στην Alice?Πως σου ήρθε αυτό?
-Ζευγάρι δεν είστε?Δεν είναι παράλογο.Νταα,ειπα απλά
-Αρχικά δεν θα σε άφηνα πότε μόνη σου σε μια τέτοια κατάσταση και ελπίζω να το ξερεις. Δεύτερον είσαι στο σπίτι μου so θα ήταν κάπως weird να φύγω εγώ και να μείνεις εσύ εδώ. Και τρίτον με την Alice σχεδον χωρισαμε απλά με όλα αυτά δεν θυμήθηκα να στο πω.
-Γιατι;ήταν αυτό που μπόρεσα να ρωτήσω
-Ασυμφωνία χαρακτήρων, είπε γέλαστα σαν να μην τον ένοιαζε καθόλου. Έτσι μπράβο. Τι λέω.
-Που πας?ξαναρώτησα
-Στην κουζίνα δίψασα.Θες κάτι?
-Να πεθάνω, είπα μελοδραματικα κλαψουριζοντας
-Κόψε τις μαλακιες,απάντησε σοβαρα και έκλεισε βιαστικα την πόρτα. Τόσο γλυκός.Αχου,τι λεω;Σοβαρέψου Ashley.Αφοσιωσου στο ότι πρέπει να σωθεί ο Marcus και κυριότερα το βράδυ πρέπει κάπως να του εξηγήσεις την όλη κατάσταση.Ωω θεέ μου πως του το λένε τωρα αυτό. Γιατί σε μένα γαμωτο? Μπορώ να αντέξω ρομαντικά εφηβικά δράματα. Αλλά αυτό που ζω αλήθεια δεν μπορώ.Απλα ένα μεγάλο γιατί.
-Σου έφερα μια ζεστή σοκολάτα μικρή.Ξερω πόσο σου αρέσει,μου είπε απρόοπτα ανοίγοντας την πόρτα
-Ευχαριστώ,απάντησα και έβαλα τα χείλια μου πάνω στην κούπα ενώ έβλεπα ότι ο Freddie δεν είχε πάρει τα μάτια του από πάνω μου
-Εχω κάτι?ρώτησα διστακτικά
-Είσαι υπέροχη, απάντησε
Οκ,η αληθεια ειναι πως αυτήν την απάντηση δεν την περίμενα. Γενικά δεν ντρεπόμουν πότε τον Fred αλλά τώρα δεν ξέρω πως πρέπει να αντιδρασω.Με έπιασε αλήθεια πολυ απροετοιμαστη ο βλακας.
-Ευχαριστώ, είπα ντροπαλά και πρέπει τα μάγουλα μου να είχαν πάρει ένα ροζουλι χρώμα.
-Ει,όχι ντροπές σε μένα μικρή.Δεν είμαι κανένας ξένος,είπε και γέλασα απαλά
-Πάω κάτω να δω αν είναι έτοιμο κάτι που φτιάχνω και έρχομαι να μιλησουμε
Πάλι μόνη. Δεν μου αρέσει η μοναξιά. Σε κάνει να νιώθει κενός.Νιωθεις οτι κανεις δεν νοιαζεται αν ζεις ή πεθανες.Ολοι κάποιον θελουν περισσοτερο στην ζωη τους.Παντα ημουν η δευτερη επιλογη.Ολη η αληθεια ειναι πως ποτε δεν υπηρξα η πρωτη για κανεναν.Καθε ενας απο τους ανθρωπους που αγαπω,βαζει καποιον αλλο πρωτο στην ζωη του.Ποτε εμενα.Θα πεθαινα για ανθρωπους για τους οποιους ειμαι η δευτερη επιλογη,η "καβατζα" τους,η "αναπληρωματικη".Αστειο.Αν και κάποιες φορές η μοναξια είναι αναγκαία. Μερικες φορες πρέπει να μείνεις μόνος .Για να σκεφτείς, να καταλάβεις και κυρίως να αποφάσεις. Μην αποφασίζεις με παρέα γιατί πιθανον θα σου βγει σε κακό.Γιατι?Γιατι επηρεαζεσαι.Κακο συνήθειο του ανθρώπινου είδους. Οι άνθρωποι που θα σε "συμβουλεψουν" πότε δεν θα ζήσουν τις αποφάσεις σου.Μονο εσύ. Μονάχα εσύ θα ξέρεις αν σου εύκολο να πάρεις μια αποφαση. Είτε πρέπει να πας παρακάτω στην ζωή σου ξεχνώντας το παρελθόν,είτε απλά πρέπει να αλλάξεις στυλ
-Χευ Ashley,άκουσα μια γλυκιά κοριτσίστικη φωνή να λέει.Σηκωσα γρήγορα το κεφάλι μου και αντίκρισα την Meghan.Την υπερσυμπαθω αλήθεια αν και μπορεί να γίνει πολύ σπαστικια κάποιες φορές.
-Γειά Meg,της είπα χαμογελαστά και γέλασε στο άκουσμα του παρατσουκλιου που της έβγαλα
-Βασικά θέλω να σου πω κάτι.Βασικα όχι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή,είπε και μου κίνησε αυτομάτως την περιέργεια
-Πες μου μικρό, την κοίταξα σαν να ήμουν η σούπερ ντουπερ κολλητή της και περίμενα να μαθω τα τελευταία juicy κουτσομπολιά για την bitch του σχολείου.Δεν είμαι καλά. Πρέπει να το κοιτάξω σοβαρά. Πάει και τελείωσε. Εντολη ιατρού.