ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

Κεφάλαιο 1

Ξύπνησα με το φως του ήλιου να λέει καλημέρα. Με χαιρετούσε. Ήταν ακριβώς έξω από το παράθυρο. Δεν πρόλαβα να γυρίσω πλευρό για να αρνηθώ την πρόταση του ήλιου να σηκωθώ και μια υγρή γλώσσα βρέθηκε στο μάγουλο μου. Ανατρίχιασα λίγο και γαργαλήθηκα άλλα ήξερα ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου, το μοναδικό αρσενικό που έκατσε δίπλα μου στις άσχημες στιγμές. Το αρσενικό που με έχει δει χωρίς μέικ απ , ούτε αι λάινερ, ούτε καν μολύβι για τα μάτια και δεν με ρώτησε αν είμαι άρρωστη. Ο ένας και μοναδικός Άρης. Άρχισε να με γλύφει και να με σκουντάει για να σηκωθώ, μέχρι που ανέβηκε πάνω μου και πλέον δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου αφού μου εμπόδιζε την έξοδο το μεγάλο μου μαλλιαρό μου τερατάκι. Όταν κατάλαβε ότι πλέον ήμουν ξύπνια έκατσε στην κοιλία μου για αγκαλίτσες και χαδάκια.

«Αχ, Άρη. Βάρυνες !» είπα και άρχισε να κάνει πως κλαίει.

«Δεν πειράζει αντράκι μου σαγαπώ και έτσι» και προτού το καταλάβω ο σκύλος μου είχε βγάλει την τεράστια γλώσσα του και με σάλιωσε σε όλο το πρόσωπο.

«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε μπάνιο. Και εσύ και εγώ. Το βράδυ όμως» και σηκώθηκα από το κρεβάτι μου για να κλείσω το ξυπνητήρι.

Όταν πλέον βρέθηκα στην άλλη άκρη του δωματίου , άνοιξα την πόρτα της ντουλάπας για να φανερώσει τον ολόσωμο καθρέφτη μου. Πήρα ένα λαστιχάκι και έκανα τα μαλλιά μου κότσο. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους δεν με πείραζε το γεγονός ότι ήταν Δευτέρα. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι την Δευτέρα είχα πάντα λίγο παραπάνω δουλεία στο γραφείο αλλά ήταν και η μέρα που έβλεπα τις κρητικές και τα σχόλια του κόσμου. Πάντα μου άρεζε να τα κοιτάζω ,γιατί ήξερα ότι είχα πετύχει κάτι στην ζωή μου. Ότι είμαι μία από τις πιο επιτυχημένες αρχισυντάκτριες στην χώρα. Το γεγονός ότι δουλεύω στο περιοδικό 'Γυναικείος Κόσμος' ως αρχισυντάκτρια ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής μου. Βασικά , όχι. Το γεγονός ότι ήμουν τυχερή να αναλάβω προσωρινή αρχισυντάκτρια και λόγο των ιδεών μου ,να εξελίξω το περιοδικό και να το φέρω στην ακμή της ζωής του, ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα μου, αλλά δεν με έκανε να λυπηθώ καθόλου ότι έγινα μόνιμη μετά τον κόπου που έριξα για να πάει το περιοδικό στην πρώτη θέση.

Με τις σκέψεις του περιοδικού στο κεφάλι μου, δεν κατάλαβα πότε ντύθηκα και πότε έφυγα από το σπίτι. Ευτυχώς που είχα ταΐστρα για τον Άρη γιατί άμα περίμενε εμένα ... κλάφτα Χαράλαμπε, σκέφτηκα.