Κεφάλαιο 5

29 6 3
                                    


Την επόμενη ημέρα ξύπνησα εντελώς διαφορετικά από , ότι πιστεύω , έπρεπε να ξυπνήσω, για μια γυναίκα είκοσι οχτώ χρονών με σπασμένο πλευρό. Είχα , βέβαια, τον οξύ πόνο που ξεκινούσε από το πλευρό μου και ταξίδευε σε κάθε ίντσα του κορμιού μου, αλλά εκτός από τον πόνο, το σπασμένο πλευρό , την δουλειά μου και την καριέρα μου, μπορούσα να σκεφτώ και τον Noah. Εκείνες τις στιγμές, λίγα λεπτά αφού ξύπνησα, χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου για αυτόν. Από τις πιο άσχημες σκέψεις που θα μπορούσαν να με μπλέξουν σε μπελάδες , στις πιο όμορφες, αν και δίσταζα να σκεφτώ , αυτό , το κάτι πιο όμορφο. Τότε ήταν που μπήκε ο Δημήτρης στο δωμάτιο και με καλημέρισε.

«Καλημέρα όμορφη» είπε με ένα χαμόγελο «τι κάνεις;»

«Καλημέρα» του χαμογέλασα «εκτός από τον πόνο που μου προκάλεσε ο φίλος σου, πολύ καλά. Ευχαριστώ.»

«Θες να μου πεις ότι πονάς και χαμογελάς;» με κοίταξε με ένα απορημένο βλέμμα και εγώ έγνεψα.

«Γιασμίν, είσαι απίστευτη» και το συνόδευσε με ένα μικρό γελάκι.

«Πάμε για εξετάσεις και για το κοκτέιλ σου μετά;»

«Αμέ, όμως θα πάρεις τον κουφιοκέφαλο , τον φίλο σου και θα του πεις ότι σου πω , οκ;»

«Σαν τι δηλαδή;»

«Ότι πεθαίνω , ότι είμαι στην εντατική, δεν ξέρω, ότι θες πες, αρκεί να τσακιστεί να έρθει από εδώ, οκ;»

«Χαχαχα, θα σπάσουμε πλάκα» είπε καθώς τσούλησε το καροτσάκι μου, έξω από το δωμάτιο μου.

Αφού τελείωσα με την αξονική , και τις αιματολογικές εξετάσεις , πήρα το κοκτέιλ με τα παυσίπονα και τις αντιβιώσεις μου και πήγα να ντυθώ για το γραφείο. Τότε θυμήθηκα ότι δεν έχω φάει πρωινό ακόμα. Εκείνη την στιγμή που τελείωνα το μακιγιάζ μου άκουσα την φωνή του Δημήτρη απέξω από την πόρτα μου, ήταν δυνατή και μπορούσα να ακούσω καθαρά.

« Μην ανησυχείς, όλα είναι καλά , μόλις τελειώσαμε.» είπε ο Δημήτρης

«Τι εννοείς; Τώρα δεν μου είπες ότι βρήκες κάτι ανησυχητικό και να έρθω γρήγορα;»

«Ναι... Εμμ... Μην με βρίσεις αλλά ξέρεις την γνώμη μου για το ατύχημα της Γιασμίν , οπότε , την βοήθησα λίγο.»

Όσο τα αγόρια μιλούσαν εγώ πήρα την τσάντα μου , το λάπτοπ και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη για τελευταία φορά. Μετά βγήκα έξω από το δωμάτιο, μόνο για να αντικρίσω έναν λαχανιασμένο και ιδρωμένο Άρη. Που φορούσε την γκρι μπλούζα του ανάποδα από την βιασύνη.

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗحيث تعيش القصص. اكتشف الآن