ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

Κεφάλαιο 6

Οπτική γωνία του Άρη.

Ξύπνησα την Πέμπτη και ήμουν ήδη κουρασμένος. Δεν είναι και λίγο να είσαι αρθρογράφος και βοηθός αρχισυντάκτη σε ένα από το μεγαλύτερα περιοδικά της Ελλάδας. Όμως , εγώ ... αλλού παπά ευαγγέλιο. Παρόλο που δημοσιεύετε το τεύχος σε μια εβδομάδα και όλοι τρέχουν σαν τους τρελούς, εγώ ξημεροβραδιάζομαι στο νοσοκομείο για την αδερφή μου, και για κακή μου τύχη χτύπησα μια κοπέλα. Η κοπέλα έσπασε ένα πλευρό αλλά από ότι κατάλαβα είναι σαν και εμένα. Ίσως και πιο πολύ εμένα. Μου είπε ότι πρέπει να πηγαίνει στην δουλεία της και εγώ το λιγότερο που είχα να κάνω ήταν να την πηγαίνω και να την φέρνω εγώ στην δουλεία της.

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που δεν νοιάζομαι για το τεύχος. Βασικά νοιάζομαι αλλά πολύ λιγότερο , πράγμα που με τρομάζει. Όμως πιο πολύ με τρομάζει η κατάσταση της αδερφής μου. Θέλω να είμαι δίπλα της , σε ότι συμβεί, και το γεγονός ότι χτύπησα την Γιασμίν , κάνει ψυχολογικά ράκος. Η κοπέλα μπορεί να χάσει την δουλεία της εξαιτίας μου. Παρόλο που φαίνεται σκληρό καρύδι , για να φέρεται έτσι, έχει περάσει πολλά.

Η Αντρική Υπόθεση ήταν μια γωνία πριν την κορυφή και εγώ ευχόμουν τον Γυναικείο Κόσμο να κάνει το ακατόρθωτο. Όχι δεν είμαι τρελός ... απλά μια τρίτη γυναίκα εμπλέκεται στην υπόθεση και μου έχει κινήσει πολλή το ενδιαφέρον. Δεν την έχω δει ποτέ. Δεν την έχω ακούσει ποτέ. Φαίνεται από μακριά ότι το προφίλ της είναι ψεύτικο αλλά δεν με πολύ ενδιαφέρει. Μέχρι ρομαντική νουβέλα διαβάζω για αυτήν, και από ότι κατάλαβα είναι δυναμική, εγωίστρια και πεισματάρα μέχρι αηδίας. Μου θυμίζει την κοπέλα που χτύπησα , την Γιασμίν, μόνο που υπάρχει μια διαφορά. Η Γιασμίν είναι κρύα , έχει βάλει ένα τοίχος γύρω της και δεν την αφήνει να την ακουμπήσει κάνεις εκτός από αυτούς που ξέρει και εμπιστεύεται . Η America απλά κρατάει αποστάσεις, προστατεύετε – και είναι πολύ λογικό- βγάζει μια μυστικότητα. Είναι μυστήρια γυναίκα.

'Οι γυναίκες μου κατακλύζουν την ζωή' σκέφτηκα. Και με αυτές τι σκέψεις σηκώθηκα να ετοιμαστώ για να φύγω στο νοσοκομείο. Ήταν οχτώ όταν πέρασα την πόρτα του νοσοκομείου και σκέφτηκα να τσεκάρω πρώτα την Γιασμίν. Όταν έφτασα στο δωμάτιο , την είδα από το τζάμι της πόρτας να κοιμάται ακόμα και να έχει ένα μπλοκάκι πάνω στο σώμα της.

'Αυτή η γυναίκα δεν ξεκουράζεται πότε;' σκέφτηκα και άνοιξα την πόρτα. Πήγα κοντά της και την είδα τόσο ήρεμη. Τόσο γλυκιά. Πρώτη φορά την είδα έτσι. Πήρα το μπλοκάκι, ήταν σαν να σχεδίαζε κάτι, ίσως μια ανακατάταξη στο μυαλό της. Πάντως έμεινα έκπληκτος όταν είδα κάτι σημειώσεις για ποδόσφαιρο.