"ABLA UYAN ARTIK!"
"Git başımdan Yoora."Dedim gözlerimi açmadan, yaz tatilindeydik ya! Niye rahatsız ediyordu?
"Saat akşam altı ve bugün Minho'yla ailesi geliyor."Dediğinde somurtarak gözlerimi açtım ve doğruldum. Altıya kadar uyuyup nasıl uykumu alamamış oluyorum anlamıyordum. Gerçi sabah onda yatmıştım ve ben günde en az on saat uyuyordum.
"Sehun oppa da geliyormuş."Dedi sırıtarak.
"Bana ne ondan."Dedim gözlerimi devirerek. Yoora odadan çıktığında kalktım ve duşa girdim.
Duştan çıktım ve giyindikten sonra saçlarımı da kurutup mutfağa indim.
"Saat kaç oldu yeni mi uyanıyorsun sen kız."Dedi annem.
"Evet. Açım yemek yap."
"Kendine yap hayırsız şey seni evde kalacaksın bu gidişle."
"Ee ne yemek var?"
"Yemek yok. Akşama yapıyorum bunları."
"Tamam ne yapıyorsun diyorum."
"Kızarmış tavuk ve yanına pilav."
"Hı iyi."
"Markete git de tatlı bir şeyler al."
"Yoora niye gitmiyor? Ben daha yemek yiyeceğim."
"Ya! Yemeyiver akşam yiyeceğiz zaten." Ne mükemmel bir anne değil mi?
"Aish, para ver."
"Bu halde mi gideceksin?"Dediğinde üstüme baktım, ne varmış pizzalı pijamalarımda?
"Evet."
"Aish, hiç kardeşine benzememişsin. Neyse al."Dedi ve 20.000 won'u uzattı. Aldım ve montumu giyip cebine koydum.
Tam çıktığımda yağmur yağmaya başladığında sırıttım. Islanırsam hasta olurdum, hasta olursam okula gitmezdim. Ah, çok çalışkan bir öğrenciydim. Gerçi daha yaz tatilindeydik.
Yavaş adımlarla markete doğru ilerlemeye başladım. Islanan saçlarım yüzünden daha da üşüyordum.
Kaytarmak neyse de, cidden üşüyordum. Adımlarımı hızlandırdım ve markete girdim. Sehun meyveli kekten nefret ederdi, üç paket meyveli kek aldım ve kasaya gidip parayı ödedikten sonra marketten çıktım.
Size kendimden bahsetmek gerekirse, 17 yaşında genellikle kendi halimde takılan fazla sosyal olmayan üşengeç, tüm gün oturup anime, k-drama izleyen veya lol oynayan bir kızım. Oh Sehun'dan pek haz etmem ve en sevdiğim şey telefonumdur. Ha birde kediler. Nefret ettiğim şeyleri saysam kitap biter, o kadar var yani. Ama en nefret ettiğim şey aptal olduğu halde kendini zeki sanan insanlar ve Oh Sehun.
Eve vardığımda zile bastım ve beklemeye başladım. Annem kapıyı açtığında ayakkabılarımı çıkardım ve içeri girdim. Poşeti anneme uzattım.
"Kızım neden hep Sehun oğlumun sevmediği şeyleri alıyorsun?"
"Sehun oğlum ne be?"Dedim yüzümü ekşiterek.
"Ne var ki bunda?"Dedi omuzlarını silktikten sonra.
"Beğenmediysen git kendin al anne."Dediğimde derin bir nefes aldı.
"Her neyse. Gel yardım et bana da bir iki bir şeyler öğren."
"Aman kalsın."
"Hayırsız şey."
"Ben yardım ederim annecim."Dedi Yoora gülümseyerek. Bu kız niye bu kadar pozitifti anlamıyorum ya.
"Canım benim."Dedi ve Yoora'nın yanaklarını sıktıktan sonra yanağını öptü. Merdivenlere döndüm ve yukarı çıkmaya başladım. Bu duruma alışmıştım aslında. Karakterim ve davranışlarım yüzünden tüm insanlar beni soğuk ve huysuz biri olarak görüyordu ve benden uzaklaşıyorlardı, annem de dahil. Haklılardı belki de.
