Okula gidiyorduk. Sanırım grip olmuştum çünkü hapşırıp duruyordum. Tekrar hapşırdığımda Sehun kafama mendil attı ve önden yürümeye başladı. Düşecek olan mendili yakaladım ve burnumu sildim. Düzgünce veremiyor muydu? Aptal.
Burnumu sildim. Tökezlediğimde Sehun kolunu uzatarak beni tuttu ve düşmedim.
"Eve git Yeri."
"Hayır."Okulu çok seven biri değildim ama inat değil mi? Gitmeyecektim işte.
Birden kolunu çektiğinde doğruldum bir adım daha atacakken beni omzuna atmasını beklemiyordum. Sırtına yumruk atmaya başladım.
"İndirsene mal!"
"Bana da bulaştıracaksın kes sesini de seni eve götürebileyim."
"Tamam giderim ben indir sen."
"He inandım bende."Dediğinde gözlerimi devirdim. Eve kadar beni omzunda taşımıştı. Kapıyı açtı ve beni eve attı falan söjfkf şaka, yatağa attı. Tamam tamam sustum.Yukarı çıkarıp yatağıma bıraktı.
"Noodle yapacağım."Dediğinde konuştum.
"Zorunda değilsin, sen okuluna gitsene hem."
"Bir kere olsun çeneni kapa ve sana yardım etmeme izin ver, sen bu sorumsuzlukla daha çok hasta olursun."Haklıydı ama kabaydı da.
Dediğini yaptım ve çenemi kapadım. Odadan çıkıp bir kaç dakika sonra tekrar geldiğinde ateşimi ölçtü. 40'tı. Ama üşüyordum
Yorganı üstümden çektiğinde sızlandım
"Yaa ver şunu."
"Hayır."Dedi ve yorganı yere attı. Oflayarak ona sırtımı döndüm.
"Kalk noodle'ını ye."Dedi sırtımı dürterek.
"Yemeyeceğim."
"Neden?"
"Yorganımı verirsen yerim."
"Aish cidden."Dedi ve yerdeki yorganı üstüme attı. Noodle ı yemeye başladığımda durmuş beni izliyordu
"Ne bakıyon be?"Dediğimde gözlerini devirdi. Noodle ımı bitirdiğimde aldı ve odadan çıktı. Tekrar geldiğinde yorganımı çekti ve yere attı.
"Senin okulun yok mu ya?"dedim.
"Senin de var."
"Ben rapor alabilirim, peki sen?"Dediğimde yatağa oturdu. Ne yapacak diye bakarken yanıma yattı ve kollarını bana sardı. Ne yapıyordu bu?
"Rapor almamı sağlarsın o zaman."
"Ç-çekilsene"
Ona arkamı dönecekken kollarımdan tuttu ve daha da yakınlaştı. Bir kolunu belime atmışken, diğer koluyla da saçlarımla oynuyordu.
Neden bunu yapıyordu? Kalp atışlarımı hızlandırıyor ve kafamı karıştırıyordu, yoksa bir ihtimal ben.. Hayır ben ondan hoşlanamazdım, sadece bir erkekti ve bu kadar yakın olmasını garipsiyordum evet hepsi buydu.
Utandığım için gözlerimi kapadım. Sonrasınıysa hatırlamıyorum.
Uzun süredir ilk defa bu kadar huzurlu uykuya dalmıştım.
----------------
Gözümü açtığımda saat 4 tü. Telefonum çaldığında kalktım, Sehun çoktan uyanmış olmalıydı, sabahı hatırladığımda yanaklarım kızardı.
"Alo?"
"Alo Yeri?"Bu hastanedeki hemşireydi.
"Ah merhaba Jungkook."
