Όταν η Δάφνη έσυρε την Ηρώ να μπει επιτέλους μες στο σπίτι, η Ηρώ έμεινε με ανοιχτό το στόμα! Στο σαλόνι απλωμένα 2-3 πολύχρωμα χαλιά, 2 οικογενειακοί καναπέδες στην παλ απόχρωση του μωβ, μια τεράστια τηλεόραση, ένα μικρό βενετσιάνικο τραπεζάκι με ακουμπισμένα πάνω του κοκτέιλ και χυμούς, πίνακες παντού, ένας μικρός ξύλινος μπουφές με την φωτογραφία της οικογένειας.
Η Δάφνη μόνη στην διπλανή φωτογραφία με φόντο την καταγάλανη θάλασσα, να παίζει με ένα πλαστικό λάστιχο βρεγμένη ακτινοβολώντας ευτυχία, με πιασμένα τα μαλλιά πλεξούδα πίσω. Δίπλα, ο μπαμπάς και η μαμά της νεότεροι σε κάποιο νυχτερινό bar και λίγο πιο δεξιά, άλλη μια φωτογραφία της Δάφνης μικρής να κάθεται σε μια κούνια με τα μαλλιά βρεγμένα αλλά κατάξανθα από τον ήλιο και λερωμένη με ένα παγωτό σοκολάτα.
Η Ηρώ ξεχάστηκε και απόμεινε να την κοιτάζει. Πήγε λίγο πιο μέσα, η κουζίνα, συνεχόμενη με το πλατύ και πολυτελές σαλόνι ήταν κι αυτή πολύ όμορφη.
Ένας κόκκινος διαπεραστικός πάγκος γέμιζε τη μισή κουζίνα γεμάτος με γαβάθες από φρούτα, λιχουδιές και σαλάτες. Το μεταλικό ψυγείο γεμάτο με παιδικές, παλιές ζωγραφιές της Δάφνης και στιχάκια. Μέσα στον αχνιστό φούρνο, ξεδιπλώθηκε η μυρωδιά της πίτσας που μοσχομύρισε!
"Για ποιον είναι η πίτσα!?" Ρώτησε η Ηρώ γεμάτη περιέργια αφού λιγουρευόταν την νόστιμη-καθόλου υγιεινή- πίτσα
"Για μας φυσικά Ηρούλα!"
"Α...όχι εγώ δεν μπορώ να φάω, είμαι ήδη πολύ χοντρή!" Είπε η Ηρώ απογοητευμένη στην Δάφνη.
"Σταμάτα. Θα φας και μάλιστα το πιο πολύ! Ξέρω ότι σ' αρέσει." Είπε με χαμόγελο η Δάφνη.
Κατευθύνθηκε στο δωμάτιο των γονιών της Δάφνης, ένα κεντητό λευκό και γαλάζιο πάπλωμα απλώθηκε μπροστά της. Δίπλα της ένα χρυσό μπαούλο με διάφορα κοσμήματα, μια κουνουπιέρα και ένας παλιός φιλντισένιος καθρέφτης.
Πάνω από το κρεβάτι, σε ένα παχύ μαύρο κάδρο αντίκρισε την φωτογραφία της Δάφνης με τους γονείς της σε κάποιο ορεινό χωριό.
Χαμογέλασε.
"Και τώρα το δωμάτιό μου!" Της είπε η Δάφνη και άνοιξε μια λευκή πόρτα που έγραφε με τα καλλιγραφικά γράμματα της Δάφνης
''Απαγορεύεται η είσοδος σε ενήλικες χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα.''
Άνοιξε η πόρτα, στα μάτια της Ηρώς καθρεφτίστηκε το κρεβάτι της Δάφνης. Καλυμμένο με ένα πολύχρωμο ριγέ πάπλωμα, μια τεράστια γαλάζια κουνουπιέρα, χρυσές και ασημί μαξιλάρες εδώ κι εκεί, ένα λευκό και ένα πορτοκαλί πουφ λίγο πιο πέρα και ακριβώς πιο πάνω, στον τοίχο, αντίκρισε 2 πίνακες, κάτι μικρά κάδρα ζωγραφισμένα σε μουσαμά με ροζ και βυσσινί γόβες επάνω και ένα μικρότερο κάδρο με διάφορα φορέματα.
Πάνω στο γραφείο της Δάφνης, υπήρχε μια μικρή κορνίζα της να κάνει ορειβασία και να χαμογελάει. Λίγο πιο εκεί ένα άσπρο φωτιστικό γραφείου, λίγο παραδίπλα το βιβλίο των Μαθηματικών, μια μπιζουτιέρα, και το κινητό της Δάφνης.
"Έλα να καθίσουμε, βγάλε τα παπούτσια σου και άστα εδώ." Είπε και της έδειξε μια λευκή παπουτσοθήκη.
Η Ηρώ άφησε τα σταράκια της δίπλα στις ροζ παλιές μπαλαρίνες της Δάφνης και κάθισε στο κρεβάτι. Ώρα να μιλήσουν, να μιλήσουν σοβαρά.
Χαλλοοοοο! Σιγουρα το πιο βαρετο κεφαλαιο σε αυτο το βιβλιο😯. Μικρο και φουλ περιγραφη σπιτιου😢 Ο λογος; Νοτ εμπνευση τουντευ☺
Ηθελα να δειξω οτι η Δαφνη εχει την τελεια ζωη, δηλαδη και το τελειο σπιτι😉
ΘΕΛΩ ΣΧΟΛΙΑ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΑΣ ΒΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ Γ*** ☺💕
*Φωτο για το ποσο ΓΑΜΑΤΑ περναω😈. Υ.Γ σας αγαπω σορρυ😢
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
