Life Change When We Change It.

Κεφαλαιο 19

Η Ηρώ αφού φίλησε διπλά και τριπλά τη μαμά της, μπήκε μες στο τζιπ γρήγορα.

"Γεια σας κορίτσια. Να περάσετε υπέροχα!" Είπε η μαμά της Ηρώς.
"Έννοια σας και θα περάσουμε!" Της απάντησε η Δάφνη ενθουσιασμένη.

Την κοίταξα από το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου, τη χαιρέτησα και έπειτα γύρισα ξανά μπροστά με την Δάφνη.
Ο μπαμπάς της Δάφνης έβαλε μπρος στο αυτοκίνητο και η Δάφνη ήρθε και κάθισε δίπλα μου σιγοτραγουδώντας και σφυρίζοντας. Ένιωσα μια μικρή αμηχανία να με κατακλύζει.

"Γιατί δεν λέτε τίποτα βρε κορίτσια?" Ρωτάει η μαμά της Δάφνης.
"Βρε μαμά τι θες να πούμε? δεν το βλέπεις ότι η Ηρώ είναι πολύ ευτυχισμένη? Κι εγώ όμως Ηρούλα μου δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που θα 'ρθεις μαζί μας! Ίσως μείνεις και 20 μέρες! Θα περάσουμε καταπληκτικά, θα δεις!" Λέει με την τσιριχτή φωνή της η Δάφνη.

"Ναι είμαι σίγουρη! Πες μου, ποια είναι η παρέα σου εκεί?"
"Μην φανταστείς σε καμία περίπτωση ότι θα κάνω περισσότερη παρέα μαζί τους από ότι μαζί σου! Αλλά να είσαι σίγουρη, όλη η παρέα μου αποτελείται από υπέροχες φυσιογνωμίες, όταν τους γνωρίσεις θα τους λατρέψεις!"
Έκανε μια παύση και συνέχισε.

"Είμαστε 3 κορίτσια μαζί με μένα, εγώ, η Ερμιόνη και η Νικολέτα. Και 4 αγόρια. Ο Ορέστης, ο Χρήστος, ο Αχιλλέας και ο Άλεξ σημειωτόν, να σου πω Ηρώ ότι ο Χρήστος αρέσει πολύ στην Ερμιόνη και ο Ορέστης στην Νικολέτα!" Απάντησε πονηρά

"Εσένα δεν σου αρέσει κανένας?" Ρώτησε η Ηρώ γελόντας πονηρά.
"Περιμένεις να σου πω μες στο αυτοκίνητο με τους γονείς μου μπάστακες?"
Αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου γύρισε στο αυτί της Ηρώς και της ψιθύρισε
"Μου αρέσει ο Αχιλλέας πολύ!"
"Δεν μας τα 'λεγες αυτά Δαφνούλα." της είπε και την γαργάλησε λίγο στην κοιλιά.

Φωνές και χαχανητά ακούστηκαν σε όλο το αυτοκίνητο.
Η Ηρώ κοντοστάθηκε λίγο. Σκέφτηκε να ρωτήσει κάτι..

"Δηλαδή ο μόνος κενός, είναι ο Άλεξ?" Ρωτάει δυστακτικά η Ηρώ.
"Ναι, γιατί ρωτάς?" Είπε η Δάφνη και ένα πονηρό χαμόγελο σχιματήστικε στο προσωπό της.

"Α τίποτα έτσι, αναρωτιόμουν, τόσο χάλια είναι ο Άλεξ?"
"Καθόλου χάλια! Αρέσει σε πολλά κορίτσια! Απλά να, ψάχνει την κατάλληλη λέει το βλαμμένο.😂 Πρέπει κάποια να του κάνει το κλικ για να την ερωτευτεί, δεν είναι σαν τους υπόλοιπους." (Ναιναι😑)

Η Ηρώ τώρα ξαναρώτησε γεμάτη περιέργεια.
"Καλά κι εσύ δεν του έκανες το κλικ τόσο όμορφη που είσαι?"
"Δεν φτάνει να 'σαι όμορφη, ο Άλεξ κοιτάει και τα υπόλοιπα. Άλλωστε, εμένα με βλέπει μόνο φιλικά." Απάντησε η Δάφνη.

"Μα και τα υπόλοιπα όλα τα έχεις! Συνδυάζεις όλο το πακέτο! Διαθέτεις εκτός εξωτερική εμφάνιση και σώμα, δυναμισμό, αποφασιστικότητα και εξυπνάδα, ότι θέλει δηλαδή ένα αγόρι!" Συνέχισε να λέει η Ηρώ στην Δάφνη.
"Ε ο Άλεξ είναι άλλη περίπτωση."
"Τι άλλη δηλαδή?" Ρωτάει η Ηρώ όλο περιέργια
"Θέλει στη ζωή του την...διαφορά. Σταμάτα τώρα να ρωτάς καρφόθηκες αρκετά! Νομίζω ότι θα ταιριάξετε πάρα πολύ με τον Άλεξ, Ηρούλα μου!" είπε και της έδωσε μια σκουντιά στο μπράτσο και της έκλεισε όλο σκέρτσο το μάτι.

"Χαχαχα τι είναι αυτά που λες?"
"Η αλήθεια!" Είπε φωναχτά η Δάφνη και έβγαλε με μια κίνηση τα φούξια λαμπερά ακουστικά της.

''Ακούμε λίγη μουσικούλα?'' Την ρωτάει χαρούμενα.
''Ναι...'' έκανε καταφατικά η Ηρώ και πήρε το ένα ακουστικό στο αυτί της και άφησε το άλλο ακουστικό στην Δάφνη.

Σιγοτραγουδούσαν και οι δύο, με τα κεφάλια τους γερμένα προς την ίδια κατεύθυνση, σφύριζαν και χαμογελούσαν καθισμένες πολύ κοντά η μία στην άλλη.
Ξάφνου, τον ήχο της μουσικής διαπέρασε η φωνή της μαμάς της Δάφνης.

''Κορίτσια, φτάσαμε!''
"Τι έγινε;" Ρωτάει ξαφνιασμένα η Ηρώ.
"Δεν ακούς? Φτάσαμε!" είπε και ξαναέβαλε με γρήγορες κινήσεις τα ακουστικά στην τσάντα της και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου βγάζοντας την μια καρπουζί εσπαντρίγια της πατώντας στο χώμα και βοηθώντας και την Ηρώ να σηκωθεί.

Μόλις βγήκαν αντίκρισαν μια μαγευτική θέα. Απλώθηκε μπροστά στα μάτια τους η γαλαζοπράσινη θάλασσα και η χρυσαφένια αψεγάδιαστη χιλιοπερπατημένη αμμουδιά.

Γύρω γύρω λογιών λογιών λουλουδικά, δυο αρμυρίκια δεξιά και αριστερά και ένας μπαξές με βερικοκιές και ντοματιές.
Δίπλα, αν παραμέριζες τα δέντρα και την ελιά που είχε σταθεί σαν από τύχη δίπλα στο αυτοκίνητο, θα 'βλεπες μπροστά στην ακροθαλασσιά το σπίτι της Δάφνης!
Τι υπέροχο μέρος, σκέφτηκε αμέσως η Ηρώ.
Έσκυψε στη Δάφνη και της ψιθύρισε
''Θέλω να μείνω εδώ για πάντα!"
Η Δάφνη χωρίς να το σκεφτεί ούτε 2η φορά, απάντησε ενστικτωδώς ''Κι εγώ αλλά μαζί σου!''

"Ελάτε μέσα και οι δύο, ώρα Ηρώ να δεις το σπίτι." Φώναξε η μαμά της Δάφνης για να ακούσουν τα κορίτσια.

Ο μπαμπάς της Δάφνης έσυρε τις βαλίτσες μία μία, ανέβηκε την μαρμάρινη σκάλα και έδωσε το αντικλείδι στη μαμά της Ηρώς.
Η Ηρώ που άκουσε το τραγούδι των Τζιτζικιών χαμογέλασε πλατιά και κοίταξε ψηλά στα πεύκα που απλώνονταν ξεκάθαρα μπροστά της για να τα εντοπίσει.

Αισθάνθηκε ξαφνικά το χέρι της Δάφνης να την σέρνει μέσα στο σπίτι...

Και ενω τα σχολεια εχουν αρχισει.. τα μαθηματα μας πνιγουν και το φθινοπωρο σχεδον μπηκε εγω γραφω για το καλοκαιρακι😭
Το αργησα αρκετα αλλα ενταξει.
Ελπιζω να ειστε καλααα💞💞
Σας αγαπω.
-Μαρ♡