Imperfectly perfect // wonho

0.8

Skylimit: hoseok şu an sana çok ihtiyacım var.

Skylimit: az önce yan odamda yatan bir oğlan öldü.

Skylimit: çok kötü elim titriyor şu an ağlıyorum.

Skylimit: hoseok şu an gerçekten sana çok ihtiyacım var senden başka kimsem yok.

Wonho sürekli titreyen telefonu yüzünden uyanmıştı. Gözlerini açtı aniden acılan ekran ve beyaz ışık ile birlikte gözlerini kisti. Hae wondan mesaj gelmişti. Yavaşça yerinde doğruldu. Yazdiklarini okudu bir anda uykusu dağılmıştı ve hiçbirşey umursamadan hae won u aradı.

-h..hoseok
-lütfen bana iyi olduğunu soyle hae won
- Ben ben ... sadece ona yeni bir kitap bırakmaya gitmiştim.. okuyup beğendiğim bir kitap... makineden tuhaf sesler geliyordu...hemsire ve doktorlar odaya girdi... Ve ... üzerine beyaz bir çarşaf örterek onu odadan çıkardılar.

Wonho hae wonun ağlayan sesine dayanamamıştı. Hıçkırıklar içind e zar zor konuşmuştu. Uykusu tamamen dağıldı wonhonun üyeleri rahatsız etmemek için kalktı ve salona geçti.

-şimdi beni çok iyi dinle.

Ses gelmemişti ama kalın kafa salladığını hissedebiliyordu.

Kafamı yastığa koy telefonu kulağından sakın çekme. Kız dediğini yaptı telefonu sol kulağına sağ tarafını ise yastığa koydu gözyaşları yastığı islatiyordu. Wonho yavaşça tebessüm etti

-kafani yastığa koydun mu? Diye sordu.
- evet diye karşılık geldi.

Wonho ona ninni gibi gelebilmesi için şarkı söylemeye başladı sesini çok yukseltmiyordu üyelerin uyanmamasi için. Telefonun arkasından makina sesleri geliyordu. Bozuntuya vermedi şu an düşündüğü tek şey oydu. Derin nefes alışverişler duyduğunda kızın uyuduğunu anlamıştı. Bu onu mutlu etti ..

-----------------------------------------------