Mula sa aking kinauupuan na madilim at tanaw ang maliliwanag na gusali
Takaw pansin saakin ang mga bituin mula sa kalangitan na parang sila ay nakangiti dahil sa pagkislap
Napagtanto ng aking isipan,mula sa aking kinatatayuan tanaw ko ang distansya ng bituin ngunit tanaw nila ang isat isa nakahit hindi magkasama masaya silang nakatanaw
Muli kong naihambing ang aking sarili at ngayon ay nagtatanong kung bakit masaya ako sa ganito
Sa pagmamahal mong kaylayo
Sa pagmamahal kong matibay
Sa pagmamahalan nating distansya ang kumakalabanPanahon at oras ang laging kailangan ngunit tayoy nakukuntento at nagiging masaya sa ganito
Oo,ayoko ng ganito
Oo,gusto kita kasama
Hindi,maari na laging nasa tabi kita
Hindi,mapapalitan ng kahit sino man ang iyong prisensyaNgunit laging may tanong at pangangamba ang nabubuo sa aking isipan,lagi ko ito sayong binabanggit at sinasabi mong sa isip lang natin yun dahil hindi tayo magpapatalo sa panahon at tao na nagbibigkas ng mga mapanirang salita
Mas mabuti ng ikay malayo pero saakin ang iyong puso na naghihintay na muli ay magkasama
Kesa sa ang lapit lapit maari mong mahawakan pero kahit kailan ay hindi magiging iyo

YOU ARE READING
My Thoughts
RandomIm the one who always look everyone from a far cant say anything to others but im sure im nothing to anyone