UMUTSUZ KALPLER

mavinin kusursuzluğu

Bu gün yine diğer günlerden farksız. Hep aynı bazen düşünüyorum neden yaşıyorum ki amacım ne, bi sebep varmı? Peki ya amaç? Hiçbişey koca bi hiçliğin içinde bir kum tanesi gibiyiz. Şimdi size dramatik geliyor söylediklerim ama gerçek bazen gerçekten yaşamak istemiyorum.
Ben kimmiyim izin verin kendimi tanıtayım ; Ben derin uzlaş sıradan bi ailenin sıradan kızı, sevgisiz yetişmedim ama eksik kaldım, herşeyin güzel giderken bi anda bozulmasını tanımlayamadım.
Şimdi nasıl mi yanlızım. Alıştım kendimi kendimi yetmeye çünkü mecburum ama artık dayanamıyorum. Siz giç yorulduğunuzu tükendiğinizi hissettiniz mi Ben her gün biraz daha bitiyorum çünkü.
Sıradan bi hayat üniversiteye gitmek arkadaşlarım var tabiki ama Hep yanlızım garip ama böyle belkide buna bir son vermeliyim. Belkide artık yaşamam  gerekmiyordur. Ölmek. Son değil başlangıç mı?  Herşey daha iyi olacak mı?
Sanırım kendi canıma kıyarsam hayır. Ama başka çarem yokmuş gibiyiz hissediyorum. Evden çıkma vakti kendi sonumu yazmaya gidiyorum...

Herkez ayrı bir dertte Bu gün otobüste bir kadın ağlarken diğer gülüyordu kimse kimsenin umrunda değil. Vardım işte sonum olacak yere Deniz kıyısı bence Deniz bir son içinde güzel bir yer mavinin kusursuzluğu içinde kaybolmak sonların en güzel olmalı...

Hayat garip herşey tam mutluyum ama birşey eksik sanki ne olduğunu bilmiyorum ama eksik işte kendimi tanıtmadım ben savaş yeksan mutlu bi ailede sevgi içinde sevgisiz kalmış biri ama mutluyum bi parça.
Sahile indim mavinin kusursuzluğu o kadar güzel ki içinde kaybolmak isteyecek kadar.  Otururken bi kızın yanımdan denize yürüdüğünü gördüm kış ayındayız denize girmez diye düşünürken atladı denize ne yapmaya çalışıyor diye düşünürken çıkmadığını fark ettim hemen ceketimi çıkardım intihar mı etmişti hemen denize atladım dibe inmişti hemen tuttum ve yukarı çıkardım. Öylece yatarken fark ettim gözleri şişti ağlamıştı anlaşılan hemen karnına baskı yaptım.  Ağzından sular gelmeye başladı kurtulmuştu. Gözlerini açtı baktı Gözlerimin içine acı vardı gözlerinde ve sonra tokat yemem bir oldu.

" ne yapıyorsun be"

"neden kurtardın beni ya neden"

"delimisin kızım sen insanlık yaptık kurtardık"

"sor bakalım beni kurtarılmak istiyormuyum hayır"

" ölerek bi sonuca varamazsın"

"yaşayarak bi netice alamadığım kesin"

Bi kaç saniye baktı Gözlerimin içine üzgündü ama çaresizdi en çok bişey arıyordu sığınacak bir liman sanki.

Yazardan: o an bilemezlerdi birinin kurtarıcısının celladı olacağını, birinin kurtardığı şeyin onun yok oluş sebebi olacağını...

Biraz kısa bir bölüm oldu ama devamı gelicek 😘