EJDERHA VE TANRIÇA [DRAMİONE]

3.Bölüm

          Hermione'den:

Olayı Harry ve Ron'a da anlatırken ikisininde ağzı açık kalmıştı.Sanırım onlarda ona acıyorladı.Düşmanımızda olsa kesinlikle zor bir durumdu ve onu anlayışla karşılamalıydık.Dersler büyük bir hızla giderken Malfoy'un ailesinin hangi sebepten öldürüldüğünü öğrendik.Hogwarts'a yapılacak bir saldırıyı engellemek için kendilerini feda etmişlerdi.Büyük bir kahramanlıktı.Malfoy'lardan beklenemiyecek kadar harika bir kahramanlık.Safkan takıntısı olan Malfoylar!Tanrım cidden Draco'nun yaşadığı çok zor bir şey olmalıydı.

*******************************1 HAFTA SONRA************************************************

        Draco'dan:

   Annem ölmüştü.Babam ölmüştü.Artık kimsesizdim.Yalnız.Tek başıma.Hayattaki tek korkum.Yalnızlık artık bana sahipti.Geçen gece Granger'a ihtiyaç olmam çok utanç verici bir durumdu.Elimi bileğimde açtığım yaraya doğru götürdüm.Düşüncelere boğuldum.Ne olursa olsun ailemin intikamını alacaktım.Savaşın çıkacağını biliyordum.Ve tarafım hiç tereddütsüz Dumbledor'un ordusu olacaktı.Bugün itibariyle derslere fazlasıyla asılmalıydım.Tam o sırada bir şey fark ettim.Slytherinli yandaşlarımın hiçbir, yanımda değildi.Kimse durumu takmıyordu.Neden?

               Bugün Gryffindorlarla ortak İksir dersimiz vardı.Sessiz sakin bir köşede istenilen iksiri yaptım ve ders sonunu bekledim.Ders bittikten sonra Granger'a seslendim.Şaşkın bakışlarla bana doğru döndü.

"Biraz konuşabilir miyiz?"

"O-olur."

"İlk olarak geçen geceki yardımın için teşekkür ederim."

"Sorun değil!"

"İkinci olarak da Dumbledor'un Ordusunu kurduğunuzu biliyorum."

"Ne?Nasıl?Ama.."

"Sakin ol Granger!Orduya katılmak istiyorum.Ailemi öldüren Lorda karşı savaşmak ve intikam almak istiyorum.Lütfen."

"Ta-tamam."

"Teşekkür ederim.Sonra görüşürüz."

"Hoşçakal!"

************************************

            Hermione'den:

Harry ve Ron'a,Malfoy'un orduya katılmak istediğini alatırken bu son haftalarda cidden çok tuhaf gelişmeler olduğunu kabullenmek gerekirdi.Ama iyi yanı yeni bir yandaş kazanmıştık.Artık Malfoy düşmanımız değildi.Tuhaf ama gerçekti.Birkaç gün sonra ona da ihtiyaç odasını gösterdik ve çalışmalara başladık.Sağlam çalışıyordu.Ve gayet başarılıydı.Ama Patronusu beceremiyordu.Çok güçsüz yapıyordu.Bu durumda yapılması gerek tek şey ona öğretmekti.Bu durumu Harry'e söyledim.Çalışma çıkışlarında ona Patronus büyüsünü öğretecektim.Herkes çıktıktan sonra Malfoy'u durdurdum.

"Malfoy!"

          Kafasını bana doğru çevirdi.

"Umarım yorgun değilsindir.Gayet başarılısın şu ana kadar ancak Patronusun çok güçsüz.Biraz çalışmamız gerebilir."

"İnanır mısın,bende senden aynı şeyi isteyecektim.Ne kadar denesemde bir türlü beceremiyordum."

"Harika o zaman başlayabiliriz."

"Başlayalım."

"İlk olarak şunu bilmelisin ki Patronus mutlulukların büyüsüdür.Güzel anıların."

                        Suratı yavaştan düştü.

"Bundan dolayı ilk olarak güzel anılarını tazelemek gerekir.Bende düşündüm ki dans..."

"Yo Yo Yo!Ben beceremem Granger!"

"İlk olarak şuna bir açıklık getirelim.Artık Granger değil Hermione demelisin."

"Alışık değilim.Granger daha iyi gibi..."

"Hayır dedim Draco!"

                       Bana tuhaf bakışlarını yollarken durumu kabullenmeye çalışıyordu.Asamla basit bir büyü mırıldandıktan sonra harika bir müzik çalmaya başladı.En sevdiğimden YOU DON'T OWN ME!Ellerimi yavaşça ona doğru uzattım.O da beni belimden sardı ve şebekçe dans etmeye başladık.Salak saçma bir danstı ama eğlenceliydi.Draco'nun yavaşçasırıtmaya başladığını fark ettim.İkimizde ayrılarak kendi etrafımızda dönmeye başladık.Çılgınca dans etmek herkese iyi gelirdi bence.Yorulduğumuzda yavaşça yere doğru oturduk ve dinlendik.Onun değiştiğini biliyordum çünkü ona tanık oluyordum.Yıllardır bu çocuğu eresinde tutmuştu...

                    Sonunda Draco iyileşiyor.İçinde bir intikam isteği doğdu gibi.Neyse çalışsın çalışsın.Tembel bir Draco istemeyiz.Hepinizi çok seviyorum :))