{Chapter 2}

140 14 0
                                    

Λ:"Ρε Τζούλια εχω πελαγωσει δεν ξερω τι να βαλω. Το μαυρο ή το κόκκινο φόρεμα;" την ρωτάω μπροστά στον καθρέφτη

Τζ:" Το μαυρο ειναι πολυ προκλητικό ενω τον κόκκινο ειναι πιο μαζεμένο αλλα γεμάτο υποσχέσεις" λέει και μου κλείνει το μάτι

Λ:"Καλα λες" την απαντάω και πηγαίνω προς μπανιο

Αφου ντύθηκα

Αρχισα να βαφομαι

Λ:" Εσύ τι θα βάλεις;" την ρωτάω

Τζ:"Το μαυρο που δεν εβαλες εσύ!" μου απαντάει

Λ:" Ιιιι σα δεν ντρεπεσαι λιγο. Γι'αυτό δεν ηθελες να το βαλω εγω; Ντροπή σου!" αναφωνω μεταξύ σοβαρού και αστείου

Τζ:"Ντροπη μου!" λέει και γελάμε "Άλλωστε εγω πρεπει να παρω το αμόρε μου πίσω, εσυ απλα θα του δείξεις τι είχε και τι εχασε" συνεχίζει

Λ:"Σωστο και αυτο"

~Μετα απο δύο ώρες ~

Λ:"Τους βλεπεις πουθενά;" ρωτάω την Τζούλια

Τζ:"Οχι, αλλα θα τους βρούμε" απαντάει

Μ(ιχαλης):"Κορίτσια μου" αναφωνεί

Τζ:"Μιχάλη μου χρονια σου πολλα" λεει ενω τον φιλάει σταυρωτά

Μ:"Τζούλι δεν θα με συστήσεις στην εκθαμβωτική φίλη σου" λεει και μου κλεινει το ματι

Λ:"Τι σκατα; Ποσο καιρο εχω να βγω;" ρωτάω την Τζούλια

Τζ:"Ρε Μιχάλη η Λυδία ειναι" του απαντάει

Με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια

Μ:"Μπισκοτάκι μου συγγνώμη, δε σε γνωρισα. Καλα μιλαμε εχεις γινει θεα!!!" λεει και με αγκαλιαζει

Λ:"Χρόνια πολλα ρε ταραξια" του λεω

Μ:"Ευχαριστώ πολυ" απαντάει και με αφηνει

Λ:"Παω να παρω ενα ποτο" αναφωνω καθώς εντοπίζω τον Σωκράτη με το πουτ... εεε με την Αναστασία εννοώ

Λ:"Μια βοκτα λεμόνι" λεω στον μπάρμαν με ενα χαμόγελο καθως με κοιτάζει πονηρά

Λιγουρη!

?:"Εισαι πολυ ωραια σημερα" μου λέει καποιος

Γυρναω και βλεπω τον Σωκράτη

Λ:" Το ξερω" απαντάω με ενα bitchy ύφος

Σ:"Μου λείπεις" μου λέει και μου χαϊδεύει το μάγουλο

Λ:" Αλήθεια μωρο μου;" του λεω δήθεν ενθουσιασμένη

Σ:" Αλήθεια!" απαντάει με ενα στραβό χαμόγελο

Του χαμόγελω, τον πλησιάζω και του λεω στο αυτί

Λ:" Χέστηκα!"

Απόμακρυνομαι και τον κοιταω κατάματα

Του κλεινω το ματι και φευγω σκουντωνας τον στον ώμο

{...}

Εδω και ωρα χορεύω με τον Μιχάλη ενω νιώθω δύο ματια συνεχώς πανω μας

Εκει που ο Μιχάλης βαζει τα χερια του στη μεση μου,μια φιλη του βγαίνει με μια τούρτα στα χέρια

Ολοι:"ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΙΧΆΛΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....." (την συνέχεια την ξέρετε)

Με το που τελειωσε το τραγουδάκι, ο Μιχάλης φυσάει τα κεράκια.

Εγινε και ο Μιχάλης 28! Μεγαλώνει ο ταραξιας μου!

Η μουσικη ξανα αρχιζει και διπλα μου αυτη την φορα ερχεται ο Σωκράτης

Λ:"Θες κατι;" τον ρωτάω απότομα

Σ:"Ελα μαζί μου" απαντάει και με τραβάει άγρια

Λ:"Άσε με! Με πονάς!" του φωνάζω

?:"Νομιζω η κοπέλα σου ειπε να την αφησεις"

-Unforgettable Where stories live. Discover now