Λυδία
Λ:"Μιχάλη παρε την Τζούλια και φύγετε αμέσως" τον διατάζω και υπακοή αμέσως
Μπαίνουν στο αυτοκίνητο και φεύγουν γρήγορα
Λ:"Λοιπόν, Ανδρέα, τι θες απο τις ζωές μας; Δεν σου φτάνει αυτο που εκανες στην μανα μου και στον Μάρκο;" τον ρωτάω εξοργισμένη
Αν(δρεας):" Ωωω, έλα τωρα Βικτώρια, εγω σε θυμόμουν ευγενικό κοριτσάκι" λεει και παει να πιάσει το μάγουλο μου
Λ:"Οπως το ειπες, κοριτσάκι. Κοριτσάκι ημουν, μέχρι που αποφάσισες να απλώσεις τα κουλα σου πανω μου. Καλα ρε κόπανε, δε ντράπηκες να απλώσεις τα χερια σου σε ενα δωδεκάχρονο; Στο παιδι της γυναίκας σου;" τον ρωτάω σφίγγοντας τα δόντια μου
Αν:"Αμαν ρε Βικτώρια, κανείς λες και εσύ δεν ήθελες" αναφωνεί και τον κοιταω με γουρλωμένα μάτια
Λ:"Κοψε το Βικτώρια, Λυδία είναι το ονομα μου" στριγγλιζω
Αν:"Εγω Βικτώρια σε γνώρισα, Βικτώρια σε μεγάλωσα..." μου λεει
Λ:"...Βικτώρια με βιασες" το διακόπτω αηδιασμένη
Μου πιάνει τον αγκώνα και βλεπω τα Security να βαδίζουν προς εμας
Security:"Τρέχει κατι δεσποινίς Ιωάννου;" με ρωτάνε και κοιτάνε με μίσος τον Ανδρέα
Λ:"Ναι, καντε κατι για να μη με ξανά πλησιάσει" απαντάω και φευγω
Ανεβαίνω στο γραφείο μου
Μάγδα:"Κυρια, στο γραφειο σας περιμένει ο κύριος Μιχαλάκης" με ειδοποιεί
Πωωω ρε φίλε
Γνεφω θετικά και μπαινω μεσα
Ειναι όρθιος και κοιτάζει την θεα που προσφέρει το γραφείο μου
Λ:"Καλημέρα" αναφωνω
Γυρνάει προς το μέρος μου
Σ:"Καλημέρα" απαντάει και έρχεται να με αγκαλιάσει
Ανταποκρινομαι
Λ:"Πως και απο δω;" τον ρωτάω καθώς βολευω τον εαυτο μου στην μεγαλη κόκκινη δερμάτινη καρέκλα
Σ:"Χτες, δεν απάντησες σε αυτο που σου ειπα" μου λεει
Λ:"Για το να είμαστε ξανά μαζί;" γνέφει θετικά "Χώρισε πρώτα οριστικά με το τσουλάκι σου, και μετα το συζητάμε" λεω καθως παρατηρώ ενα χαρτάκι κολλημένο στον υπολογιστή
"Σε θέλω... Ελα στο γραφειο μου
Α"
Χαμογελάω στραβά
Λ:"Λοιπόν;" τον ρωτάω
