Σαν σήμερα θυμάμαι την μέρα που μας πήρε από το χέρι η διευθύντρια του σχολείου και μας πέρασε από την πόρτα.
Την πρώτη μέρα δεν ήξερα κανέναν και για αυτό ήμουν πολύ ντροπαλή. Σιγά σιγά όμως άρχισα να γνωρίζω τα παιδιά της τάξης και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα.
Μετά από λίγους μήνες είχα πολλές παρέες και έτσι κάθε μέρα παίζαμε όλοι μαζί στα διαλείμματα. Πέρασε γρήγορα ο καιρός και όλο σαν τάξη δενόμασταν.
Μέχρι που φτάσαμε έκτη δημοτικού και αναγκαστήκαμε να αποχαιρετηθούμε και να χωρίσουμε. Είχαμε πει όμως ότι δεν θα χαθούμε και ότι θα μιλάμε συνέχεια. Έτσι και έγινε. Ακόμα και τώρα μιλάμε και μαθαίνουμε τα νέα του άλλου.
Αααα... Ξέχασα... Είχα γνωρίσει και άλλα παιδιά από το άλλο τμήμα και κάναμε παρέα. Μέχρι που γνώρισα την Πετρούλα και έχουμε γίνει κολλητές! Είμαστε οι καλύτερες φίλες. Εκείνη μου είπε να φτιάξω την ιστορία αυτή... Με αυτήν γελούσαμε συνέχεια. Κάναμε και βλακείες! Γνώρισα και άλλα παιδιά αλλά δεν πολυ έκανα παρέα με αυτά... Συνέχεια ακόμα και τώρα μιλάω με την Πετρούλα!*****
Νέα ιστορία... Πατήστε ☆ και πείτε μου στα σχόλια πότε να ανεβάσω ξανά!Μέχρι τότε! Τα λέμε!!
YOU ARE READING
Τhe story of my life
Short StoryΑυτή η ιστορία είναι αληθινή και πιστεύω πως θα το καταλάβετε από τον τίτλο.