Böyle olmamalıydı.Çok şey istememiştim aslında . Sadece çok sevmek ve birine sadece birine aşık olmak. Peki soruyorum size zorlamaya gerek var mı? olmayınca olmuyor işte...
Ben Selin. Kalbi paramparça edilmiş ve yaşı ilerlediği için ailesi zoruyla evlendirilmek zorunda kalınmış biri işte. Aslında ailemi de kötülemek istemem sonuçta onlar da benim iyiliğimi istiyorlar ve bu yüzden kalbi bir pırlanta gibi olan Hakanla evlendirmek istediler. Bugün düğün alış verişine gideceğiz ama ben sadece bir kişiyi düşünüyorum Ateş. Hayatımı mahfeden ,kalbimin bir parçasını da hatta hepsini alıp götüren . Kızları sadece kendine eğlence aracı olarak gören biri. Sevmeyi bilmeyen öküzün teki işte.BENCİL !!!! ama ben böyle bir adama aşık olmuştum seneler önce ve Ateş ten sonra hayatıma kimseyi almamaya karar vermiştim ta ki ailem karşıma Hakan ı çıkarana kadar. Evlenmek için hayal kurduğum adam yerine başka birinin kollarına gidiyorum . Bunu istememiştim böyle olmamalıydı aslında .
''selin tatlım uyandın mı?'' diye sordu annem kapının ardından . ''uyandım anne .hazırlanıyorum.'' dedim ama hala yatakta uzanıyordum. hiçbir şey hissetmediğim biriyle evlenmek niye ama ! Bitip bitmeyen bir kor vardı içimde ama bundan kimsenin haberi yoktu. İçimden avaz avaz çığlık atarken insanlara sadece gülümsemekle yetiniyorum. ''hadi aşağıya in Hakan gelecek birazdan.'' dedi. ''tamam!'' dedim . kot pantolonum ve beyaz tişörtümü giyinip saçlarımı düzleştirdim ,makyaj yapmak istemedi canım. Ben sadece mutlu olduğum zamanlar makyaj yapardım. çantamı elime alıp aşağıya mutfağa indim . '' kahvaltı yapmayacak mısın?'' diye sordu annem. '' canım istemiyor.'' dedim. '' heyecanlısın tabi normaldir .'' diyerek gülümsedi . '' tabi çok heyecanlıyım.'' dedim sahte bir gülümseme attım. Çok heyecanlıyım inanılmaz ! '' üzerine güzel bir şeyler giyseydin ya bu ne hal '' dedi ve küçümseyerek baktı . '' ne giyinseydim abiye mi giyinseydim. abartma anne rahat olmam lazım .'' dedim anneme . '' çok bilmiş.'' dedi ve tezgahın üzerini pembe bir bezle sildi . ben ise sessiz kalmayı tercih ettim. kapı çalınca yüzüm düştü . '' hadi fırla kapıyı aç müstakbel damadım geldi'' dedi. DAMAT mı sadece bunu ona söylemeliydi ..
'' hoş geldin. '' dedim sessizce . '' hayatım hoş buldum da sen dün uyumadın mı ne bu surat ?'' dedi. '' pek uyuyamadım neyse hadi gel içeriye .'' dedim elimle odayı işaret ederek. annem hemen bize doğru geldi '' heyecandan hakan. selin çok heyecanlı bir görsen .'' dedi gülümseyerek. ufak bir gülümseme belirtisi yapıp '' ne demezsin .'' dedim. annem ile hakan a kahve yapmak için mutfağa gittim . fincanları tezgaha dizip cezveyi elime aldım . ..
bu kahveyi o içmemeli. !!
kahveleri tepsiye yerleştirip odaya gittim .Hakan beni görünce gülümsemeye başladı. Ah hakan niye beni seviyorsun ki ...
kahveleri içtikten sonra hakan ın arabasına bindik ve alışverişe çıktık. annem ''hakan oğlum annen niye gelmedi ?'' diye sordu . bende merak etmiştim Sevgi teyze bu tarz şeylere çok meraklıydı. ''annem biraz rahatsız o yüzden gelemedi ama bir daha ki alışverişte mutlaka bizimle olacak '' dedi. ''geçmiş olsun hakan.'' dedim soğuk bir ses tonuyla. ''teşekkür ederim hayatım geçecek inşallah '' dedi. HAYATIM mı off .
Annem bir dükkandan başka bir dükkana sürüklerken beni çok yormuştu. Evleneceğim ben ama hiç heyecan yok çok güzel yani.! en son bir dükkan da annem benim için kıyafet bakarken bende cam kenarında boş bulduğum bir pufa oturdum ve kulaklıklarımı takıp bir şarkı açtım dışarısını izledim. ( ilyas yalçıntaş Gel be gökyüzüm). ağlamak istemiyorum ama isteksiz gözlerimden yaşlar akıyor.gözlerimi yerden kaldırdığımda birini gördüm. uzun zamandır kalbim durmuşken onu canlandıran biri. O ! o geri mi döndü ? Ateş ! dükkanın kenarından geçerken ağlayarak onu izledim . dükkandan uzaklaştığı an koşup kapıya ulaştım . elinde sigarası (meşhurdur zaten o) dağınık saçlarıyla yürüyordu. Allah'ım ben şimdi burada öleceğim. göz yaşlarımı sildim gülümsemeye başladım. sonra biri koluma dokundu '' ne oldu hayatım seni ilk defa bu kadar içten gülümserken gördüm.'' dedi .'' bir şey yok neyse ben annemin yanına gidiyim .'' dedim.
bütün gün yüzümden gülümsemem eksik olmadı . Onu görmek seneler sonra görmek bana huzur verdi tabi acısı cabası.
İnsan bir kere sevince her şeye herkese kör oluyormuş. Acısı da mutlu ediyormuş...
