MAFYADAN HAMİLE POLİS

MAFYADAN HAMİLE POLİS 2

Multideki  şarkıyı dinleyerek okuyun ;)

1 Ay sonra
Şoktaydım gerçekten şoktaydım...
HAMİLEYİM ! HEMDE O MAFYA BABASINDAN !!!! Şaka olmalı ! Bu,bu gerçekten şaka olmalı !
Mafya babası birkaç hafta önceye kadar beni takip ettirmişti ama ben izimi kaybettirip anneannemin yazlığına Ağva'ya gitmiştim.
Mide bulantılarım ve baş dönmelerim gittikçe artınca soluğu hastanede almıştım.Adetim gecikmişti ama ben çok önemsememiştim,yaşadıklarım ve stres yüzünden aksadığını düşünmüştüm ama elimdeki testin sonucunda yanıldığımı anlamıştım.
Hayat niye bana götünü dönüyordu !
Ben ne yapacaktım şimdi ?
Çalan telefonumun ekranını çevirdim Tontişim arıyor... kahretsin ne söyleyeceğim şimdi !
Açmasam atlayıp hastaneye gelir,hatta başıma birşey gelmiştir diye polise bile gider bu deli kadın.
Telefonu açmaya karar verip parmağımı ekranın üstünde kaydırdım "Efendim anneanne ?"
"Hah yavrum çalıp çalıp açılmayınca merak ettim neyse gittim mi hastaneye neyin varmış ?"
Off ne diyeceğim şimdi ben ?!
"İ iyiyim anneanneciğim turp gibiymişim sadece bünyem zayıf düşmüş vitamin falan verdiler onları alıp geleceğim"
"Aa yavrum ben sana dedim meyve sebze yemiyorsun diye bak işte anneanne sözü dinlemezsen olacağı budur !"
Gerçekten anneannemin dırdırını çekemeyecektim
"Tamam anneanne gelince konuşuruz hadi bye bye !" dedim.
"Tamam yavrum hadi dikkatli dikkatli !"
Telefonu kapatıp yavaş adımlarla hastaneden çıktım,ne yapacaktım şimdi ben ?
O adamla aramda ufacık ama büyüyecek olan bir bağ vardı.Hayatıma sıçan mesleğimi elimden alan adamla aramda ufacık bir bağ oluşmuştu.
Haberi aldığımdan beri karnıma dokunamıyordum,orada benden ve o pislikten bir parça vardı ama ona kıyamazdım.Belki kıymam gerekiyordu ama yapamazdım.Allahım bir çıkış yolu göster lütfen! Gözlerimden yaşlar akarken aklıma gelen fikirle hızla bir taksiye bindim.
İstanbul'a geri dönecektim,biliyorum dönünce keşke dönmeseydim diyeceğim bir sürü şey yaşayacaktım ama bunu yapmak zorundayım.

Hızla eve gitmiş eşyalarımı toplayıp anneanneme bir operasyona katılmam gerektiğini söyleyip İstanbul'a dönmüştüm.
Semih'i arayıp evime gelmesini söyledim.
Semih merkezdeki en yakın arkadaşım ve Ege olduğumu bilen az kişiden biriydi.
Kapı çaldığı anda hızla gidip açtım,Semih şaşkınca bana bakarken hızla boynuna sarıldım.
Ellerini belime dolayıp beni kendinden uzaklaştırdı ve yüzüme bakıp ne olduğunu anlamaya çalıştı.
"Ne oldu İdil ? Ne bu halin ?"
"İçeriye geç anlatmam gereken çok şey var"
Etrafı kolaçan edip kapıyı kapatıp içeriye girdim.

Herşeyi anlatmış Semih'in bir tepki vermesini bekliyordum.Yüzüme böm böm bakıyordu,sonrasında gözleri büyüdü ve hızla ayağı kalktı.
"NE NE NE ! HAMİLE MİSİN?! Hemde ARAS'tan ! HANİ PEŞİNDE OLDUĞUMUZ ARAS ! Sana inanamıyorum ne yaptın kızım sen ?!"
Dizlerime dirseklerimi dayayıp ellerimle saçlarımı karıştırdım.Semih'in stresle dönüp durması dönen başımı daha fazla döndürüyordu.
"SEMİH YETER OTUR ARTIK ! Lütfen!"
Semih kötü olduğumu anlayıp hızla oturmuştu,
"Nasıl olduğunu hatırlamıyorum bile ! Kahretsin! Onu takip için gittim o bara ! Ama lanet olsun ki nasıl olduysa onun yatağında sabahladım ! ŞİMDİ BİRDE BEBEK ÇIKTI ! Semih birşeyler yapmalıyız !"
"Bebeği aldırmalısın."
Fısıltı şeklinde söylediği şey kanımı dondurmaya yetmişti,o bir bebekti benim içimde ve bana emanetti.Ben durumum iyi ve ona bakabilme şansım varken sırf babası yüzünden onu bu hayattan kopartmazdım.Babasının ya da onun olmasını sağlayan adamın cezasını ona kesemezdim !
"Yapamam"
"NASIL YAPAMAZSIN ?! HAYATIN MAHVOLACAK ! "
"BİLİYORUM LANET OLSUN Kİ SİKİK HAYATIM DAHADA BOKA SARACAK AMA YAPAMAM BEN BİR CANA KIYAMAM SEMİH ! BİZİM İŞİMİZ SUÇSUZLARI SUÇLULARDAN AYIRMAK İYİYLE KÖTÜYÜ KARIŞTIRTMAMAK DEĞİL Mİ ?! O halde masum bir bebeğe nasıl kötü birinin cezasını keserim ! SÖYLESENE !!"
Semih durgunlaşıp bana yaklaşıp elimi tuttu
"O zaman geriye tek bir yol kalıyor.Bebeğin sayesinde o mafya babasının içine sızacaksın,Ege'nin yapamadığını İdil yapacak.Hem suçsuz olduğunu kanıtlayacak hemde o pisliğe cezasını vereceksin !"
"Bebeğimi mi kullanacağım ASLA OLMAZ !"
"BEBEĞİNİ KULLAN DEMİYORUM ! HAYATINI AKLA ! "
Haklıydı ama çok tehlikeliydi.
"Haklısın ama çok tehlikeli bebeğime zarar gelmemeli." "O adam kendi bebeğine asla zarar vermez" "Peki ya beni araştırırsa ?" "Merak etme halledeceğim sen sadece ondan hamile kalmış bir kız gibi davran yeter" "Tamam kabul o zaman yarın o mafya babasının karşısına çıkıyorum"
"Hızlısın" "Karnım çok büyümeden halletmeliyim,hareket etmem zorlanmadan yani"
"Haklısın bayan anne adayı ;) Birşeye ihtiyacın olursa hemen beni arayacaksın,ayrıca sana yeni telefon vereceklerdir numaramı ağabeyin olarak kaydet" "Pekii abiiimm !" gülerek boynuna sarılmıştım,tek dostumdu ve kaybetmek isteyeceğim en son kişi.

Sabah kalkıp hazırlanmış ve mafya babamızın holdingine doğru yola çıkmıştım.
Heyecandan ellerim titriyordu,görev olsaydı bu kadar heyecan yapmazdım ama sonuçta önce ilkim olan  bir ay sonrada bebeğimin babası olan adamla konuşmaya gidiyordum.
Taksi durunca parasını ödeyip indim.Gerçekten çok heyecanlıydım ve rahmimde hafif hafif ağrılar hissediyordum.
Elimi hastaneden sonra ilk defa karnıma koyup
"Sakin ol bebeğim,herşey ikimiz için"
diyerek holdingden içeriye girdim.
Etraftaki bakışlar bana döndüğünde umursamadan danışmaya yaklaşıp "Ben Aras Karahan'la görüşecektim" dedim.Kız beni süzüp ayağa kalktı "Hanımefendi randevunuz var mı ?" "Yok ! Gerekte yok çünkü onunla görüşeceğim ! " kız küçümseyici bakışlarını yollayıp "Sizin gibi kaç kadın geliyor hepsini alsaydık kuyruk olurdu lütfen ya randevu alıp gelin ya da zorluk çıkarmadan gidin ! " diye yüksek sesle konuştuğunda çoğu kişi bana bakmaya başlamıştı.Rahmime giren ağrılar zaten canımı sıkarken acıdan dişlerimi sıktım.İçeriye girmek için hamle yaptığımda güvenlik tarafından tutulup geriye itildim.Öyle bir sancı girmişti ki yere yığılıp çığlık attım,zamanında vurulmuştum ama o bile canımı bu kadar yakmamıştı.Etraftakiler şaşkınca bana bakarken ben acıdan resmen kıvranıyordum.
Gözlerim yaşla dolarken yerden yükseldim,şu anda beni kurtaran her kimse ona sıkı sıkı tutunuyordum çünkü canım çok yanıyordu.
"Ahhh ! Allahım lütfen ona birşey olmasın lütfen lütfen" kendi kendime sayıklamaya devam ederken etraftan gelen sesleri duyamayacak kadar kötüydüm.
"Osman araba ! "
Bu onun sesiydi,başımı hızla kaldırdım.Gözleri benim haricimde heryere bakarken bir anda bana döndü.İkimizde birbirimize bakarken kaşları çatıldı galiba beni tanımıştı.
"Sen ! " diye bağırdığında giren acıyla boynuna doladığım elimi sıktım "evet ben...Ahh Aras lütfen bebeğimizi kurtar,lütfen..." diyerek kendimi karanlığa teslim etmiştim.

Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum 🥀
Bölümler kısa biliyorum ama kısa ve fazla bölüm olacak ;)