hagsaeng;; yoongi ✅

on beş;; yağmur

öğrenci ji na,

bugün okul çıkışında şemsiyemi almadığım için kendime oldukça kızıyorum. en gerekli anlarda her zaman yanımda olan şeyleri almama gibi bir huyum var.

"hocam!" diye sesleniyor birisi ben tam yürümeye başlarken.

tanıdık sesin yanıma gelmesini bekliyorum ve başımın üstünde bir şemsiye fark ettiğimde iç çekiyorum. aynı şemsiyenin altında birbirimize bakarken dişlerini göstererek gülümsüyorsun.

"hocam," diyorsun yeniden. "ıslanmışsınız."

elin alnımdaki saçları geriye doğru iterken ben de aynı şekilde ıslanmış saçlarını karıştırıyorum.

"şemsiyen var ama benden daha çok ıslanmışsın ji na."

yanakların kızarmaya başlarken elini çekiyorsun ve, "ben bir şey söyleyeceğim!" diyorsun büyük bir heyecanla.

bu haline gülmeden edemezken, "söyle bakalım," diyorum.

"ben-" sözünü yarıda keserken oldukça meraklanıyorum.

"sen?"

az önceki halinden eser kalmazken, "şemsiyemi alın!" diyorsun.

elime aceleyle tutuşturduğun pembe şemsiyeyle beni orada öylece bırakırken, söyleyeceğin şeyin aslında bu olmadığını tahmin ediyorum.

-müzik öğretmenin yoon gi.