hagsaeng;; yoongi ✅

yirmi dört;; ilerleyen evre

öğrenci ji na,

bugün yeniden evine geliyorum. benimle bu aralar sık sık vakit geçirmek istiyorsun.

"pardon," diyor tanımadığım bir ses.

sese doğru döndüğümde bu kişinin annen olduğunu fark ediyorum. "buyrun?"

"ji na'nın arkadaşısınız değil mi?"

şaşkınlıkla başımı sallıyorum.

"sizinle bir şey konuşmam gerekiyor. lütfen içeri buyrun."

o önden ilerlerken duvara dayadığım merdiveni indiriyorum ve utançla içeri giriyorum.

"çok fazla uzatmak istemiyorum," diyor koltuğa oturduğunda. ben de aynı şekilde otururken merakla ne diyeceğini bekliyorum.

"ji na son evreye çok yakın," diyor kaşlarımı çatmama sebep olurken.

"anlayamadım," diyorum. "unutkanlığın son evresinden mi bahsediyorsunuz?"

"şu an altıncı evrede. seni, bizi ve geçmişte yaşanan birkaç şeyi hatırlayabiliyor fakat yakın bir süre içerisinde yedinci evreye geçecek."

korkuyla, "yedinci evrede ne oluyor?" diye soruyorum.

"okuldan atıldığı zaman sizden nefret etmiştim ama sizin yanınızda mutlu durduğu için fazla üstelemedim," diyor sorumu görmezden gelerek.

gözlerimin dolduğunu hissediyorum. "yedinci evrede ne oluyor?" diye yineliyorum sorumu.

derin bir nefes aldıktan sonra, "özetle beyin vücuda ne yapması gerektiğini söyleyemeyecek duruma gelecek," diyor. "üzgünüm, onun yanında kalmak zorunda değilsin."

"özetlemezsek?"

"yatağa bağlı kalacak," diyor aynı şekilde onun da gözleri dolduğunda. "yürüyemeyecek ve sözel yeteneklerini kaybedecek. sadece ufak tefek sesler çıkarabilir. o yüzden bugün onunla vedalaşın."

"hayır!" diye bağırıyorum ayağa kalkarken. "ben hep onun yanında olacağım!"

"dinl-"

"dinlemek istemiyorum! ji na'nın yanında kalacağım!"

sinirle bağırdıktan sonra evden koşarak çıkıyorum ve nefesim tükenene kadar gece boyu koşuyorum.

-müzik öğretmenin yoon gi.