Mate

22

Jennifer pov

langzaam open ik mijn ogen ian kijkt peinzend voor zich uit met mijn armen duw ik mezelf omhoog en een lading pijn overspoeld me

geschroken kijkt ian op en schiet gelijk mijn richting op en lijkt me bezorgd aan "je moet rusten babe" zegt hij terwijl hij me voorzichtig terug in mijn kussen drukt ik zucht diep maar knik toch

ik voel mijn wolf achter ik mijn hoofd grijnzen en zucht weer "en ga je nog zeggen waarom je zo grijnst " "je hebt net ons broertje zen leven gered door  een groot deel van zijn pijn en verwondingen over te nemen en jij overleeft het wel als Luna heel je veel sneller"

Ian kijkt me moeilijk aan, echt het schatichste gezicht ooit een kleine glimlach siert mijn lippen waardoor hij heel moeilijk lacht en me zacht een kusje op mijn lippen geeft"

een man in een witte doctors jas komt de kamer binnen knikt beleefd waar bij ik terug knik alleen Ian heeft zon ijzer masker op en kijkt de man met gestrekte rug hard aan en vraagt neutraal "en... wat is er'' u mag naar huis mvr u bent ongelofelijk snel geheeld we hadden het eigenlijk niet eens verwacht dat u deze situatie zou over leven ... we zouden volgende week wel nog wat testjes doen" nog voor ik wat kon zeggen snauwde Ian hem al "nee.. we gaan naar huis"

rustig komen we het huis binnen als  we de woonkamer binnen lopen zien ze Ashton op de bank zitten terwijl hij me met stralende ogen aan kijkt voorzichtig probeert hij op te staan aar ik ren all gouw naar hem toe en neem hem in mijn armen na een aantal minuten komt er een meisje rond de 20 met bruin golfend haar de woonkamer binnen met een dienblad met alcohol watjes en gaasjes als ze ons ziet glimlacht ze breed en legt het dienblad neer en steekt haar hand uit "shay aangenaam u bent vast de toekomstige Luna" ik pak haar hand aan en glimlach terug "ja, Jennifer aangenaam" ze kon waarschijnlijk de verwarring in mijn ogen zien wand ze zegt niet veel later "trouwens ik ben Ashton zijn verpleegster"

net als shay weg wild gaan en begint te groeten vraag ik "wil je anders blijven eten" met een kleine warme glimlach zegt ze "nee dank u mvr"  "ik sta er op en zeg maar gewoon Jennifer"

na een lange douch plof ik op het bed shay is echt een aardig meisje hoop dat ik der vaker zie vast wel ze hier elke dag voor Ashton ik merkte wel dat Manu me tijdens het eten niet aandurfde te kijken of met me te praten, ik heb echt spijt van wat er is gebeurd als ik er aan terug denk voel ik de tranen al weer op komen natuurlijk moet april weer opdagen

ik wou jullie even herinneren dat als de letters schuingedrukt zijn het april/luna is die praat of het is een flashback

het is niet jou schuld je moet je krachten gewoon nog onder controle krijgen de eerste keer is gewoon heel heftig

ik voel me nog steeds heel slecht ik had niet moeten oefenen op hun en nu vertrouwen Manu en Elijha me niet meer 

ze draaien wel bij geen zorgen maar ga nu maar slapen je hebt je kracht nodig voor morgen we moeten verder trainen

vrijwel meteen na deze woorden val ik in slaap het laatste wat ik mee krijg is een traan die langzaam over mijn wang rolt