Lost Heiress: The Deadliest Of All

13. I just Learned

*Yuri's POV*

"Is it just me? Or talagang nag iiba ang kilos ng nerd na yan?"

"Yea.. What happened kaya sa kanya? She can fight back now"

Sigh.. This past few days, napapansin ko din ang mga pagbabago ko. Ewan ko ba. I feel that, It's really not me. It started when those crazy bastards drag me to that Isolated place of them.

Maybe, those freakin' gangsters triggered my inner senses. Or my other self had been awaken. Yea. I believe that I have. But just sleeping inside.

"Maybe because of the prince's? Nakasama na nila yan right? They saved her pa nga eh."

"Yea. Baka kaya natutong lumaban? Akala niya siguro close na siya sa mga prince natin at anytime they can save her? Huh. So assuming."

Bakit ba lagi nalang nasasama ang mga baliw na yun? Lagi nalang nakakabit sa pangalan ko ang mga yun!!! Aba! Di ako papayag. Baliw kaya mga yun...

Ang epal naman po pala nila. tsk. peymus nanaman ako mga guysss..... Hayy. Don't mind them guys ha? Sasakit lang din mga ulo niyo. Pramis po. Swear pa.

Natuto? Di ba pwedeng masyado lang mahaba ang pasenya ko, kaya pinababayaan ko sila sa mga pinaggagawa nila sakin nun? At di ba pwedeng paubos na yung pasensya ko at hindi na kayang i-extend pa? Tsk. People now a days.

"Aigoo. Can you all please stop mentioning those jerks? They're not here. Ayt?!!" This is the first time I shouted at them.. I'm damn frustrated right now.

Where the hell are you Shei?

"Now. You're shouting at us? How dare you called them Jerks? Huh? You don't even worth an attention from them. TSS'" di ko daw worth? Pero nakatanggap ako kahit ayoko? How nice of it naman pala.

"Yea. You're right. I'm not worth any of their attention. So kung pwede kayo nalang ang humatak sa kanila palayo sakin? 'coz everytime they are near. There's also trouble. I don't need them. So shut it off and leave me all alone."

Di ko na keri to. May ghad!!! Di rin ako to. Jusme.

Nagiging walk out queen na ako. Ano ba naman yan. Dati kong tahimik na life, ayun, magulo na. Letse talaga kasi yung mga gunggong na yun eh. Sila talaga may kasalanan nito. Madapa sana sila. Yung tipong sabay sabay pa. Bwisit yan..

"At oo nga pala. Kung pwede lang din. Yung mga prinsipe niyo nalang ang bulabugin niyo. Wag na ako. Okay? Nakakasawa na kasi ang mga make up niyo na tinapalan ng mukha eh. Yun lang. Salamat." nag bow pa ako saka umalis na ng tuluyan.

Bakit ba lagi silang tulala? Parang mga tanga lang.. Tsk.

Pero alam niyo ba kung ano ang mas nakakasawa sa lahat? Ang mag panggap.

Mag panggap na wala kang pakialam. Maging malayo sa katotohanan. At kalimutan ang nakaraan. That's freakin' hard.
-------------

After I walk out. As usual naging absenera nanaman ako. Hindi na ako pumasok. Duh- aawayin lang ako dun. Matic na yun. Sinagot sagot ko ba naman eh. Malamang. Gaganti mga yun. Ewan ko ba sa mga yun. Tsk.

"Ate. Bakit ka ba kasi nag papanggap?" Out of no where. Shei came out.

"Nangpapanggap? No Shei. I think you already know. Why I'm doing this." She looked so shock. But didn't say anything. She's just looking at me. Nag simula na kaming maglakad papunta sa tambayan ko. She didn't even bother to ask kung bakit aabsent nanaman ako.

To tell you guys? I really doesn't need schooling. It's just that. I wanted to. I just wanted to experience. Pero hindi ko din naisip na ganito pala. Ganito sila kababa.

"Why are you doing all this thing? When in fact. You don't really need to." She curiuosly ask. Tinignan ko lang but didn't answer.

Malapit na kami sa tambayan ng makasalubong namin ang Mga Dakilang Prinsepe.

"Hey! Class hours. What you two are doing here?" Just rolled my eyes and didn't say a word. So what? Pakialam ba nila?

"Kuya Travs. Can you please just drag them out of our sight? We're not in the mood to discuss a thing with a jerk." Si shei na ang humila sakin para makaalis na dun..

"Wt.. Hey Brat---" sasagot pa sana si Jin ng hilain siya ni Gelo at sumunod na kay Travis na nagsimula ng maglakad.

"Ate. Bakit hindi ka nalang bumalik sa dati?" Tanong ni shei nung makarating na kami sa likod ng gym. Inayus ko muna ang upo ko. Bago ko siya sinagot..

"You want me back to be the rude one?" I ask. I'm not just rude. And she knows better.

"Ah. Not really to be so rude. Pero yung tipo na hindi nila dapat kinakaya kaya lang. If you know what I mean ate." Sabi niya sakin. Hindi nalang ako sumagot. Ano naman sasabihin ko? Nada..

"Matanong nga kita. Hindi ka ba napapagod sa ginagawa nila sayo? Hindi ka nila nirerespeto. Na hindi naman nararapat. Yes. You wanted this. But you don't need to change your self just for this.!!" She's pissed.

"But I already learned to change without knowing I changed. A lot." Sabi ko sa kanya ng hindi siya tinitignan..

"Hindi nila ako binibigyang respeto. I know. Sino ba ako sa paningin nila to give me some respect that I supposed to have? Wala silang alam. At hindi dapat nilang malaman. Not now. Not untill I say so." May pinalidad kong sabi sa kanya.

"Hindi ka talaga nag papanggap sa lagay na yan? Ganun.?" Nakangiwi niyang tanong sakin. Na sinuklian ko lamang ng isang ngiti. Ngiting ngayon nalang niya muling nasilayan.

"I think--." I cut her off. By putting my index finger in her lips to hush her. Someones watching us. Don't know where from. Or who is it. I roam my sight. And there I saw him. Again.

---------------