Paarden, jongens en veel liefde

8

What. The. Fuck. Was dat? Ik kijk naar de deur. Nee niemand. Waarom deed hij dat..? Niemand keek, hij weet dat ik hem niet mag en dat ik alsof doe dat ik hem aardig vind. Ik snap het niet meer... Ik sta op en loop naar beneden. Ik loop daar bijna tegen Harry op.

'Sorry.' Mompel ik.

'Geeft niet.' Zegt hij, hij kijkt me even aan alsof hij probeert te ontcijferen wat er met me is en loopt dan verder. Ik loop naar de woonkamer. Daar zie ik de andere familie zitten. Ik durf Jason niet aan te kijken (vooral omdat ik weet dat ik zo rood als een tomaat ga worden.) en negeer dus ook zijn (sarcastisch) onschuldige/ vragende blikken.

'Ah daar ben je,' zegt Maria. 'We gaan zometeen weg met de auto. Maar er is wel één probleempje. We hebben maar één auto en we zijn met z'n zessen, en omdat het toch maar een kort ritje is en jullie toch samen zijn, dachten we dag jij misschien op Jason zijn schoot te zitten.' Oké ik ga hier weg. Ik vind het niet meer leuk... Eigenlijk wil ik zo hard gillen dat de marsmannetjes het kunnen horen. Maar... Ik hou me in. Adem in, adem uit. In. Uit. In. Uit. Ze kijken me allemaal vragend aan.

'Julia gaat het wel? Je ziet een beetje pips.' Vraagt Maria bezorgt. Ik haal nog eens diep adem en knik. Ik wenk naar Jason dat hij even moest komen. Ik loop naar de hal en sluit de deur van de woonkamer.

'Wat. Is. Dit?' Snauw ik. Wel zachtjes zodat ze het niet in de woonkamer kunnen horen.

'Je hebt het toch gehoord?' Zegt Jason met een big smile. 'Je gaat bij me op schoot.' Hij knipoogt.

'Kon je me niet even waarschuwen?! Jij wist dat jullie maar één auto hebben, en dat we met zes mensen zijn.' 

'Sorry vergeten.' Hij haalt zijn schouders op. Hij loopt weer terug naar de woonkamer en laat mij (weer) verbaast achter. Ik zucht en volg hem. Als ik de woonkamer inkom, kijkt iedereen me vragend aan. Ik heb de neiging om met mijn ogen te rollen maar ik hou me in. Ik zet een glimlach op, en loop naar Jason toe.

'Gaan we dan?' Zegt Mark. Iedereen knikt en staan op. We lopen naar de auto -dezelfde waar Jason me in gehaald had-, en iedereen stapt in.

'Nou kom je nog?' Jason klopt op zijn schoot en knipoogt. Ik rol met mijn ogen en ga héél voorzichtig op zijn schoot zitten. Ik probeer niet teveel te leunen en hou me vast aan de hoofdsteun van de stoel voor me. Ik voel Jason onder me trillen -omdat hij grinnikt-. En ik rol met mijn ogen. Na een tijdje zit ik al met mijn "volle gewicht" op zijn schoot. Ik schuif een beetje heen en weer. En nog eens. En nog een paar keer... Opeens voel ik een paar handen mijn heupen vastgrijpen en warme adem bij mijn oor.

'Stop alsjeblieft.' Fluistert/kreunt Jason in mijn oor.

Ik draai mijn hoofd half om en fluister terug: Wat? Ik doe toch niks verkeerd. Waar moet ik mee stoppen?' Ik schuif nog steeds want ik zit niet goed. Opeens hoor ik een zachte kreun. Elk hoofd draait onze kant op. En ik voel iets hards onder me... Je weet wel...

'What the fuck?' Fluister ik. Intussen hoor ik zacht gegrinnik van de andere mensen in de auto.

'Ik zei toch dat je moest stoppen...' Fluistert hij terug. Ondertussen voel ik zijn harde vriend onder me.

'En nu..?' Ik word rood.

'We zijn er bijna, ik ga dan wel naar de wc. Als je begrijpt wat ik bedoel.' En nogmaals schuif ik naar voren zodat ik niet op zijn vriend zit...

Oké dat kon je verwachten...😂 Hihi.

Xxx mij.