Dudaklarım Parçalandı

0.0

Tecessüs'ün ikinci kitabına hoşgeldiniz!

---

Kalbi acıyor o adamın,
Kalbi acıyor o kadının.

Kalbi kırılmış o adamın,
Onaracak kimse yok.

Kalbi kırılmış o kadının,
Elinden tutan yok.

Adam kadından medet umdu,
Kadın yara bandıydı.

Adam unutmuştu;
Yara bandını yaraladığını.

Kadın unutmuştu;
Kendi yaralarını dahi saramazken, o adama koştuğunu.

Adam sustu,
Kadın gülümsedi.

Adam ağladı,
Kadın ağladı.

Adam çöktü,
Kadın tutup kaldırdı onu yerden.

Birlikte şarkılar söylediler,
Kırlarda koşuşturdular, çocuklar gibi.
Çılgınca dans ettiler,
Saatlerce kahkahalar attılar.

Sonra...

Sonra mı?

Adamın acıları dindi.

Kadının yüreği sızladı,
Ağladı...

Ve adam ona sırtını döndü.

Kadını tutup çıkarmadı o enkazdan,
Ne çabuk unutmuştu kadının kendine yara bandı olduğunu?

Belki de yara bantları tek kullanımlıktı, kim bilir?

Şimdi... Aral ve Maral'ın hikayesini okumaya hazır mısınız?

Onlarla gülmeye, onlarla ağlamaya hazır mısınız?

---

Sizi seviyorum...