Il Gran Finale

3. Knipoog met gevolgen

Jimmy nam Charlie's hand vast en volgde Alex, Brandon en Jules. Mila liep achter hen en bekeek het tafereel met een brede glimlach op haar gezicht. Jonas stond naast haar. Hij had het gesprek tussen Mila en Charlie vroeger op de avond opgevangen, maar dat wisten zij niet. "Af en toe moet je het lot een duwtje in de rug geven hé" zei hij met een knipoog. Mila begreep er niets van, maar op dat moment besefte ze wel iets anders. Die knipoog deed nog steeds iets met haar. Misschien moest ze haar eigen lot ook weer in de juiste richting duwen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Dit kan niet, Mila." dacht ze bij zichzelf. Ze hield van Brandon, en dat was niet gelogen of gespeeld. Maar was dat 'houden van' genoeg om Jonas te overtreffen? Diep vanbinnen wist ze dat dat onmogelijk was, maar ze maakte zichzelf iets anders wijs. "Wij horen niet bij elkaar." mompelde ze. "Hmm. Wat zei je?" ze schrok toen ze ineens zijn stem hoorde. "Brandon" zei ze betrapt. Hij was haar gaan zoeken omdat ze nog steeds niet op het podium stond. "Niks, ik was aan het nadenken....over alles wat er is gebeurd..." Brandon keek haar bezorgd aan. "Gaat het wel?" vroeg hij. "Ja, ik moet nu gaan zingen." zei ze kortaf. Brandon kon geen woord meer uitbrengen en zag zijn Mila vertrekken. Hij stelde zich er verder geen vragen bij, want het was een heftige dag geweest en begreep haar reactie. Wat hij verder niet wist is dat het helemaal niet over de gifbeker ging, het ging over zijn vroegere vijand. Brandon besloot op de eerste rij te gaan staan en genoot zo van het optreden, alleen wist hij niet dat misschien wel zijn laatste optreden was als vriendje van de zangeres.

Een voor allen
Allen voor een
Altijd samen nooit meer alleen
Een voor allen
Allen voor een 

Ze genoten. Alles was achter de rug, en iedereen had elkaar teruggevonden. Jimmy was weer hun Jimster, en nu vooral de ster van Charlie en Alex en Jules waren gelukkiger als nooit tevoren. Jonas en Fenne waren gelukkig en dolverliefd en ook Mila voelde zich goed bij Brandon. Al hun geluk kon je horen in het enthousiasme waarmee ze hun concert speelden. Even vergat Mila al haar zorgen en twijfels, maar die konden niet voor eeuwig wegblijven.

Die nacht kon Mila de slaap moeilijk vatten. Ze draaide en keerde, tot ze uiteindelijk in slaap viel. Ze mompelde en ze droomde. Ze droomde een droom waarvan ze stiekem wou dat het werkelijkheid werd, al wist ze dat zelf nog niet.

"Milaaaa" hij gooide zichzelf op haar en de beker viel. "Er zat gif in die beker." Iedereen keek hen aan. Iedereen begon vragen te stellen. Iedereen wist niet wat er gebeurde. Niemand wist wat er gebeurde, maar daar trok Mila zich niets van aan. "Je...hebt mijn leven gered" Ze keek Jonas doordringend aan, dit had ze zo gemist. Ze verdronk na al die tijd nog steeds in zijn ogen. Ze wist nog steeds niet wat er net gebeurd was, maar het interesseerde haar niet. Ze verdween van de wereld, ze had alleen nog oog voor hem. Het leek alsof alles rond haar verdween en ze zweefde. Ze nam haar hand en streelde over zijn gezicht, hij is het echt. Hij had haar leven gered. Hij gaf haar een stralende glimlach en zij kon een traan niet bedwingen. "Hij zou echt alles voor me doen." dacht ze in zichzelf. "Bedankt." was het enige dat ze nog kon uitbrengen. "Voor jou... altijd." hij nam haar hand vast en bleef haar aankijken. Mila werd verlegen, en dat is een wonder. Jonas was nog steeds de enige die haar dat gevoel kon geven. Hij buigde zijn hoofd naar voor en kwam met zijn voorhoofd tegen dat van haar. Zijn lippen waren zo dichtbij, en ze wou niets anders dan de hare erop te planten. Maar het kon niet. Ze sloeg haar hoofd naar beneden en dacht na. "Dit kan niet, dit mag niet."

"Dit kan niet" Ze werd wakker. "Dit mag niet" Ze hield van Brandon. Tuurlijk hield ze van Brandon, maar ze hield ook van haar vrienden. "Maar Brandon is anders, hij moét anders zijn." dacht ze. Brandon was degene waar ze zich nu veilig bij voelde. Zo ging ze nog minutenlang door. "Ik ben verliefd op Brandon. Brandon Kent" herhaalde ze keer op keer zodat ze het zelf zou geloven. Maar haar hart gaf haar een ander antwoord. Jonas. Ze was nog steeds verliefd op Jonas. Jonas Van Loo.

Hallo, hier ben ik weer.

Dit is echt een slecht hoofdstuk, I know. Maar ik kon jullie niet NOG langer laten wachten :)

Ik begin zo snel mogelijk aan een nieuw hoofdstuk, maar als je mij een beetje kent dan weet je dat het ofwel een dag duurt ofwel een paar maanden. Maaaar ik doe mijn best.

Laat zeker een reactie achter, daar hou ik van.

Groetjes,

Joke