SON KISIM:Cehennem

119 11 0
                                    

Artık çok konuşamıyorum, yemek yiyemiyorum,Kaan saçmalık,hayat o kadar boş ki, ne babam seviyor beni ne annem ne ben!

Tek başınalık çok yoğun, odamdan çıkamıyorum okula gitmiyorum yalnızlık içim... gelecek diye bir şey yok hayatımda.

Boşluk.

Boşluklar.

Midemi kargalar deşiyor;sefalet içindeyim; ruhum yırtılıyor.

Ellerini ,yüzünü O'nu hatırlayamıyorum.

İçimi acıtan bir hiç.

Hiçlik.

Ruh bedenden daha çok acı çekiyor.

Babam odamın kapısı kilitli olduğu için çok sinirli, gidip açtım; şimdi beni o halde görünce o bile şaşırdı.Gaddar babam gelip neyin var diye sordu hayret!Ona ibneyim bile demek istemiyorum,suratına tükürmek istemiyorum,hiçbir şey hissedemiyorum...

(g)Üç BoyxBoyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin