' A world full secret's '

Deel 1

Perspectief  Houdae

*08:20*.

''Yallah snel snel, pak'' zei ik vluchtig tegen mijn zusje Youssra terwijl ik haar een briefje van 5 aanbood.
"Dank je" zei ze en ze stopte het in haar tas.

"Wesh denk je je hebt heel de dag de tijd kom snel!"

Ik deed de deur voor haar open en keek nog op mijn telefoon hoe laat het was, 08:20. Ik startte mijn scooter en Youssra sprong achter op, en zo reden we naar school.

Zo ging dit ik elke ochtend, zonder moeder. Zonder vader.

Wat er met mijn ouders is gebeurd is een donker verleden waar ik liever nooit meer over praat en al helemaal niet over denk.
Iedereen denkt slecht over mij over wat er toen is gebeurd, maar niemand weet de echte waarheid. Behalve mijn zusje Youssra, 13 jaar. De enige waar ik door het vuur voor ga.

Echte vrienden heb ik niet, ik heb wel een paar meisjes die ik mag. Maar of ze er echt voor me zijn en me echt begrijpen, dat is waar ik elke dag nog aan twijfel.

Ik stap af en Youssra loopt gelijk naar haar groepje vriendinnen die me vies aan kijken. Kifesh ik heb hun niks aan gedaan? Ik glimlach en krijg arrogante blikken terug, ewa dan niet.

Ik loop naar binnen en zoals gewoonlijk word ik weer raar aangekeken.
Maar ik zit er niet mee, wollah meh boeit me meer.

Als ik mijn kluisje open en mijn boeken wil pakken zie ik Safouan langs lopen.
Pff hij is zo knap, elke dag wordt hij knapper lijkt het. Ik scan hem even voordat ik verder ga met mijn boeken.

Hij heeft vandaag een zwarte broek en een lichtblauwe Armani blouse aan, in tegenstelling tot de andere jongens die elke fucking dag trainingspak aan hebben.
Dat is waarom ik hem zo leuk vind, maar of we ooit hebben gepraat? Nooit.

Ik zie dat hij stopt met lopen en pak snel mijn boeken uit mijn kluisje.

Op naar de les...

*15:29*.

Wajooo, deze dag ging zo langzaam.
Ik pak moeizaam mijn jasje uit mijn kluis en loop naar buiten, waar ik starende mensen verwacht. Ze durven toch nooit wat dus ma3lish.

Maar als ik de school verlaat en het plein op loop hoor ik jongens over me praten.

"Shouf shouf die meisje, wollah heb je gehoord wat zij heeft gedaan?"

"Ze was dronken en toen heeft ze d'r ma vermoord, echt hayek man" hoor ik een andere stem.

Ik probeer het te negeren en loop verder.

"Wat een kehba, je gaat toch niet je moeder vermoorden? Wollah dat kan niet, zij heeft jou 9 maanden gedragen alles man. Als ik mijn moeder iets aan deed, wollah meh ik zou mezelf het ooit vergeven." bij het horen van dat kan ik er niks aan doen maar komen er van zelf tranen naar beneden rollen.

Hij weet niks van mij, hij weet niet eens hoe het is gegaan. Tuurlijk heb ik er spijt van, elke dag.

Wie is die jongen eigenlijk?

Ik draai met moeite om en zie Youssef, Achraf, Karim Vroeger waren hun 3 mijn beste vrienden. Er staan nog wat jongens bij, allemaal kijken ze me vies aan.

En dan zie ik Safouan er bij staan. Ook hij kijkt met open mond toe. Duidelijk geschrokken.

Ik wil iets zeggen, maar er komt niks uit mijn mond. Ik zucht en negeer hun blikken. Als ik me weer omdraai zijn ze nog steeds stil.

Ik loop zo snel mogelijk van het plein af naar mijn scooter. Met tranen die mij nog volgen.

Het boeit me niet eens meer wat mensen denken, maar wat zal Safouan wel niet van me denken?

Heyyyy people,
Welkom bij ' a world full secret's '
Ik hoop dat jullie 't een leuke deel vonden vergeet niet te ⭐️ en te 💭
Promoten zou wel heel erg lief zijn ❤️!
't word ni 1 van de beste verhalen let niet op mn spelling etc.
Jullie kunnen 2x in de week een deeltje verwachten 😋.

Groetjess,
Houdae ✌🏻.