Hoofdstuk 6

209 5 0
                                    

Anna's p.o.v
Ik word wakker van het stomme geluid van mijn wekker. Ik sla lomp mijn wekker uit en stap uit mijn bed. Ik loop naar mijn kledingkast en pak een setje kleren. (Foto media) Als ik klaar ben loop ik naar de "woonkamer". Als ik daar aan kom doe ik al mijn spullen in mijn tas. Ik kijk op de klok 8 uur... Ik pak snel mijn spullen en ren naar beneden. Aangezien ik op internaat zit onbijt iedereen gezamenlijk met elkaar om kwart over 8.

Na 10 minuten zoeken en rondjes lopen heb ik eindelijk de eetzaal gevonden. Als ik de eetzaal binnen loop staart iedereen me aan en begint de fluisteren. "Ja i know ik ben een meisje. Dat weet ik zelf ook wel. En als je het zo graag wil weten, ja ik zit op deze school." zeg ik en loop naar de "kantine vrouw". Ik pak een broodje gezond en een kop thee. Als ik alles heb kijk ik de aula rond. Veel jongens wenken me dat ik bij hun moet komen zitten, maar mijn oog valt op een groep jongens wat in het midden van de aula zit. De groep van Mike, Jace en Milan

"Hey!" zeggen ze in koor. Ik schiet in de lach dat klonk echt geniaal. Als ik op kijk zie ik dat Mike me al heel de tijd aan het staren is. Na een tijdje wenkt hij me. Ik sta op en loop met hem mee.

"Anna, ik wil even duidelijk zijn. Wat gisteren gebeurd is is gebeurd. Ik had gewoon mijn behoeftes oke. En aangezien jij hier het enige meisje bent ja..  Maar ik zou het fijn vinden als we nog gewoon vrienden kunnen blijven, want ja je kan goed opschieten met de andere boys." zegt hij in een hap adem. "Mike rustig, we zijn gewoon vrienden. Geloof me ik had er ook gewoon even behoefte aan, nogal ben ik een meisje ik heb ook zo mijn behoeftes." zeg ik en glimlach naar hem. Hij knikt. We geven elkaar nog een knuffel en uiteindelijk lopen we terug naar de groep.

"En waar hadden de tortel duifjes het over." zegt Milan als we binnen komen lopen. "Ow ik kende iemand met de zelfde achternaam als Anna en ik vroeg me af of ze die misschien kende." liegt Mike. Ik kijk hem met een dankbare glimlach aan.

~tijdsprong naar avond~

De rest van de dag verliep soepel, op het deel na dan dat alle jongens me verlekkerd aan keken.

Zuchtend laat ik me op bed vallen. "Zo zware dag gehad." zegt Jace als hij op mijn bed komt zitten. "Nee valt mee, behalve dat letterlijk alle jongens me verlekkerd aan kijken." zegt ik geïrriteerd. "Snap ik, je bent ook gewoon het knapste, liefste en geweldigste meisje ter wereld." zegt Jace terwijl hij me recht in mijn ogen aan kijkt. Onze hoofden komen steeds dichterbij. Als ik in zijn ogen kijk zie ik geen lust, maar... Liefde?

Niet veel later voel ik Jace zijn zachte lippen op de mijne. Hij duwt me langzaam naar achter op het bed en de zoen word steeds ruiger maar ook liefdevoller. Hij vraagt toestemming met zijn tong, die ik hem al gauw geef. Tijdens de zoen gaat Jace langzaam met zijn hand onder mijn shirt.

Op dat moment kom ik weer tot de realiteit en trek terug. "Sorry ik kan het niet, ik gedraag me nu echt als een slet." zeg ik terwijl een eenzame traan mijn oog hoek verlaat.

Jace's p.o.v
Een eenzame traan verlaat de ooghoek van Anne. Ik glimlach naar haar en veeg met mijn duimen haar tranen weg.

"Anna?" vraag ik na een tijdje van stilte. "Ja?" "Mag ik je iets vragen." "Ja tuurlijk." "Zou je mijn vriendin willen worden." vraag ik dan onzeker. Ze kijkt me eerst een tijdje ongelovig aan maar open na een tijdje toch haar mond. "Ja heel graag." zegt ze dan en zoent me vol op men mond.

I am the happiest guy on the world!

~~
Nieuw hoofdstukje. Er zullen er snel meer volgen. Vote & comment❤

Jongensinternaat?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu