Hayat Mucizelere Gebe

9.BÖLÜM

Selin ile arabaya geçip eve doğru sürmeye başladım. Selin kafasını cama yaslayıp ağlamaya devam ediyordu arabayı park edip selini tarafına geçtim kapıyı yavaşça açıp diz çöktüm

Ali:Selin? Hadi uyan bitanem
Selin:Yürümek istemiyorum...

Sesi güçlükle çıkmıştı onu kucağıma alıp sıkıca tuttum o ise düşmemek için boynuma sarıldı ve ağlamaya devam etti. Eve geldiğimizde onu odasına çıkarıp yatağına yatırdım odadan çıkacağım sırada bileğimi güçsüzce tuttu

Selin:G_gitme... Yanımda kal

Diyerek tekrar hıçkırarak ağlamaya başladı hemen yanına oturup onu göğüsüme bastırdım ve onu sakinleştirmeye çalıştım

Ali:Şhht tamam yanındayım hadi uyu biraz
Selin:Uyandığımda yanımda olacakmışsın gibi konuşuyorsun
Ali:Olucam
Selin:Söz mü?
Ali:Söz

***
Gözlerimi açtığımda birinin bana sıkıca sarıldığını hissediyorum kafamı yavaşça kaldırdığımda ise alinin bana sarılıp uyuduğunu görüyorum. Birden beni sakinleştirmesi geliyor aklıma saçlarımı öpüşü. Sonra tekrar sessizce ağlamaya başlıyorum artık annem yok Yanlızım kimsem yok yanlız değilsin ben varım. Bu sözleri alinin söylediği geliyor aklıma ben tekrar ağlama krizine giriyorum derin derin nefes alıyorum ama nafile ali ise hemen doğrulup beni kendime getirmeye çalışıyor.

Ali:Geçti tamam sakin ol. İyimisin?
Selin:İ_iyiyim
Ali:Hadi gel biraz hava alalım
Selin:Canım hiçbişey yapmak istemiyor
Ali:Tamam sana bişeyler hazırlasam
Selin:Yorma kendini ali
Ali:Selin iyi değilsin biliyorum ama bişeyler ye suratın beni korkutuyor

Selin:Kurtuluşum yok dimi senden?
Ali:Yok
Selin:Tamam bişeyler yiyicem ama sonra uyumak istiyorum
Ali:Sen nasıl istersen. Hadi bakalım koca bebek
Selin:Sensin o

Ali benim ellerimden tutup yataktan kaldırıyor mutfağa inene kadar elimi bırakmıyor. Ben mutfaktaki yüksek taburelere oturup onu izlemeye başlıyorum onu izlerken ise kapı çalıyor

Selin:Ben bakarım
Diyerek kapıyı açmaya gidiyorum kapıyı açtığım sırada nazlıların geldiğini görüyorum nazlı bana sıkıca sarılıyor

Nazlı:Selinim...
Selin:Nazlı
Nazlı:Çok üzgünüm

Nazlı benden ayrılıp diğerleri sarılıyor kapıyı kapatıp gözyaşlarımı siliyorum ve kendime gelip salona geçiyorum. Herkes sessizce oturuyor. Yanlarına oturuyorum. Söze ilk başlayan Emre oluyo

Emre:Ben seni nasıl teselli ederim bilmiyorum ama emin ol senin kadar bizde çok üzüldük güneş ablanın vefatına. Ama biz hep senin yanındayız ne istersen yapmaya hazırız.

Selin:Teşekkür ederim. Yanımda olmanız yeterli başka bişey istemem. Siz nerden duydunuz?

Ali:Ben söyledim neden gelmediğimizi sordular bende anlattım.
Selin:Anladım
Tuğçe: yanık kokusu var sanki
Nazlı:hakkaten
Selin:Yemek yanıyo Ali!
Ali:Hassiktir ya!

Diyerek mutfağa koşuyor ali sonra ise saçı başı dağılmış bir vaziyette yanımıza oturuyor derin bir of çekip ellerini yüzüne kapatıyor. Birazda olsa yüzümün güldüğünü hissediyorum. Yüzümü güldürenin sevdiğim adam olduğunu bi kez daha anlıyorum o bunu bilmesede.

Selin:Noldu sana?:)
Ali:Yemek yandı off ya
Selin:Olsun bizde dışardan yeriz
Nazlı:İlk demeyimlerde oluyo öyle çok şey etmemek lazım
Ali:Geçin dalganızı siz