W.D.O.N (Werewolves, Dangerous or not?)

12º

Το επόμενο πρωί αποφάσισα να περάσω από το σπίτι της Maddie.
Χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε ο αδελφός της ο Alec.
-Γεια Alec.
-Τι θες Justin;
-Θέλω να μιλήσω με την Maddie.
-Λείπει, μου είπε
-Ξέρω οτί είναι μέσα.
-Δεν είναι.
-Alec άφησε τον να περάσει, είπε η Maddie
-Maddie
-Justin ακολούθα με, έλα και συ Alec.. Άκου ο Damon είναι επικίνδυνος.
-Τι εννοείς;
-Εγώ, ο Alec και ο Damon είμαστε μάγοι.
-Τι;;; Πως γίνετε να ζείτε;;
Είμαστε 200 και. Έχουμε κάνει ξόρκι αθανασίας.
-Ναι, ο Damon ήταν ο πιο δυνατός μέχρι να φανερωθεί το ταλέντο του Alec. Πριν 205 χρόνια γεννήθηκε ο επόμενος μάγος της οικογένειας. Ο Alec. Ο πιο δυνατός της κοινότητας. Όταν είμασταν 15 χρονών ο Alec έπρελε να πολεμήσει τον Damnian.
-Τον Damnian;;
-Το παλιό όνομα του Damon.
-Μα γιατί το άλλαξε;;
-Γιατί όταν έγινε βρικόλακας έπρεπε να αλλάξει ζωή, ξεκινώντας με το όνομα. Τέλος πάντων.
-Ήθελε να γίνει ανίκητος, είπε ο Alec. -Αλλά για να γίνει αυτό έπρεπε να σκοτωθεί ο αδελφός του. Κάτι το οποίο ήταν αδύνατον. Αποφάσισε να αλλάξει. Αφότου όμως κάνουμε το ξόρκι της αιωνιότητας.
-Έτσι έγινε βρικόλακας.
-Αλλά έχασε τις δυνάμεις του, συμπλήρωσε ο Alec την Maddie.
-Οπότε τώρα είναι αθάνατος βρικόλακας;;
-Βασικά όχι. Είναι αγέραστος. Όπως και μεις.
-Καλά πρέπει να φύγω.
-Justin θα σε πείραζε να πάμε μαζί, θα περάσουμε και από την Iris.
-Ναι φυσικά.
Αποχαιρετήσαμε τον Alec και φύγαμε.

Πήγαινοντας στο σπίτι της Iris...
-Αν ο Damon με ρωτήσει;;
-Καλύτερα να φερθείς φυσιολογικά.
-Ναι όμως είναι έξυπνος και θα το καταλάβει. Άρα;;
-Άρα τι;; Βασικά μην σε νοιάζει. Iris περιμένουμε έξω.
-Έρχομαι, φώναξε.
-Καλημέρα Iris.
-Καλημέρα αγάπη μου. Καλημέρα Maddie.
-Justin, πως από εδώ.
-Εμμμ...
-Εμμμ... θα μου πεις;;;
-Πέτυχα την Maddie. Αυτό έγινε.
-Ωραιά. Πάμε τώρα γιατί θα αργήσουμε.
-Ναι.

Στο σχολείο...
-Τι έχετε πρώτη ώρα;
-Αγγλικά. Βασικά εγώ. Maddie εσύ;
-Εγώ έχω Αρχαία Ελληνικά με τον John.
-Είμαι και γω που έχω γυμναστική.
Φεύγω.
-Αντίο Justin.

Μα γιατί ο Damon να μην μου το πει; Νιώθω άσχημα. Νόμιζα οτί είμασταν φίλοι.
Περπατούσα στον διάδρομο. Τον πλησίασα.
-Damon, θέλω να σου μιλήσω.
-Μίλησες στην Maddie.
-Ναι, γιατί;
-Άρα ξέρεις.
-Ναι αλλά δεν μου εξηγησαν γιατί είσαι επικίνδυνος.
-Δεν είμαι, απλά με ζηλεύουν.
-Λες ψέματα.
-Καλά πίστευε ότι θες.
-Αυτό κάνω.
-Λάθος πράττεις Justin.
-Είσαι ένα τέρας.
-Εγώ;;
-Ναι. Γιατί δεν μου το είπες; Γιατί δεν μου είπες για την οικογένεια σου;
-Γιατί δεν δίνω λογαριασμούς.
-Χέσε μας. Νόμιζα οτί είμαστε φίλοι.
-Είμασταν;;
-Απόβρασμα της κοινωνίας, είπα και τον άρπαξα. Τον πέταξα στην άκρη.
-Οπ λυκάκι, μην αγριεύεις. Καλό σκυλάκι.
Νευρίαζα. Τα μάτια μου κιτρίνησαν. Τον δάγκωσα. Η πληγή όμως επουλώθηκε.
-Μόνο που οι βρικόλακες επουλώνονται, είπε με ένα σαρκαστικό γέλιο.
Από τημ μιά στιγμή στην άλλη ανέβηκε στην στέγη
-Λυπάμαι Justin. Θα πρέπει να σε βγάλω από τον δρόμο μου. Έτσι πρέπει, είπε και εξαφανίστηκε.

Καθάρισα γρήγορα το στόμα μου. Δεν ήθελα να με δει η Iris με τα αίματα.
-Justin, περίμενεε.
-Iris, είπα και την αγκάλιασα.
-Σήμερα έχει πανσέληνο, θες να βγούμε;, με ρώτησε.
-Εμμ έχω μία δουλεία.
-Αααα και γω, είπε σαν να θυμήθηκε κάτι. Λοιπόν σε αγαπάω.
-Αντίοοο.

Γύρισα σπίτι κουρασμένος.

Λοιπόν
να και μία μάχη μεταξύ
Damon και Justin
Τι πιστεύετε για τον Damon;;
Αυτά για τώρα
Bye