STATUS: Friendzoned [COMPLETED]

Chapter 5

I'm really looking forward to the day that I'm gonna meet him again. After two long years, makikita ko na kung anong pinagbago ng best friend ko physically. Well, emotionally mukha namang wala. I can still feel the same excitement for him.

It was a Friday. Nagtext siya sakin na mag-eexam siya sa UST. I have a class, pero dadaanan ko talaga siya kasi gusto ko na rin siyang makita. I missed him so much.

Hinihintay ko siya magtext o tumawag kung nasaan na siya. Then after 10 minutes, he called.

Stephen: Ate? Ate? San ka? Nandito ako sa harap ng main building.

Krish: Sige, pupuntahan kita dyan. Naglalakad pa lang ako. Tapos na exam mo?

Stephen: Oo ate, kakalabas ko lang. Hintayin kita dito. Naka-black ako. Miss you.

Krish: Miss you too. Naka-white ako. 

We hanged up. Nagmadali na akong maglakad. I was so excited to meet him. Iniisip ko kung ano na nga ba talaga ang itsura niya ngayon. Of course, two years is long enough to change his physical appearance. Ano, tumangkad na ba siya? Tumaba na ba?

I was looking around the main building and I couldn't see him. Siguro kasi tumatak na sa utak ko na ang best friend ko ay isang maliit na lalaking hanggang balikat ko lang. 

Krish: Kuya andito na ako sa harap, nasan ka?

Stephen: Andito rin sa harap. Naka-black ako.

I searched. Then I saw a guy wearing black. Hindi ko alam kung siya yun. Payat na matangkad kasi. Tapos nakatalikod. Hindi ko alam kung lalapitan ko ba siya, baka kasi hindi siya yun at  mapahiya naman ako.

But i sensed a comfortable feeling as I was approaching that guy. My hear is beating faster than ever. Tinapik ko siya ng pamaypay sa likod.

He was shocked. But it was true. He was my best friend.

Stephen: Ate!!!!! Namiss kita....

Niyakap niya ako.

Stephen: Bakit ang liit mo?

Krish: Edi ikaw na talaga ang matangkad. Nakakainis ka.

Stephen: Dati hanggang balikat mo lang ako diba? Bat ngayon hanggang kili-kili na lang kita? *tawa*

Krish: Ang bitch mo kuya. 

Stephen: Hoy babae lang ang bitch, lalaki ako.

Krish: Nakakainis ka. Ang tangkad mo na. Ang haba na ng braso mo. Kayang kaya mo na akong yakapin.

Stephen: Hindi, ang taba mo pa rin eh.

Hinampas ko siya sa balikat.

Krish: Aasarin mo lang talaga ako?

Stephen: Ito naman si ate ko oh, *niyakap niya ako* tatampo na agad. Namiss kaya kita asarin. Ang cute cute mo pa rin.