Darkness ; Yoongi

Bölüm 10 (Final)

  Yeon Ji işinden çıktığında Yoon Gi'nin hiç mesaj atmadığı yada hiç aramadığını fark etti. Her ne kadar endişelenmiş olsa da önemli bir işinin olduğunu düşündü. Ne olur ne olmaz diye yinede mesaj attı.

Kime: Yoon Gi~

Genelde beni ya arardın ya da mesaj atardın. Bir sorun mu var?

Evine vardığında kendisine bir kahve yapıp televizyonun karşısına geçti. Konusunu beğendiği bir filmi açıp izlemeye başladı. Kahvesini bitirdiğinde Yoon Gi'nin hâlâ kendisine dönmediğini fark etti ve bu sefer onu aramaya karar verdi. İlk aradığında cevap vermeyince tekrar aradı. Bu sefer telefonu açmıştı.

"Yoon Gi! Ne kadar endişelendim haberin var mı?"

"Yoon Gi görüyor musun? Senin için endişeleniyor." Yeon Ji ayağa kalkıp evin içinde dolanmaya başladı.

"Kimsin sen? Yoon Gi nerede? Ne yaptın ona?"

"Hey sakin ol,kızım. O hâlâ hayatta. Ayrıca yanında biri daha var."

"Ne saçmalıyorsun? Sesini duymama izin ver."

"Peki öyle olsun." Yeon Ji adamın ayak seslerinin bir süre sonra durduğunu duydu. "Konuş bakalım."

"Y-eon Ji."

"Nam Joon! Onun orada ne işi var?"

"Bindiği siyah aracı hatırlıyor musun? Benim aracımdı."

"Seni lanet herif."

"Sakin ol. Daha Yoon Gi'nin sesini duymadın." Yeon Ji sessiz kaldı. "Konuş bakalım Yoon Gi."

"Yeon Ji buraya asla gelme. Babamın lanet oyunlarından biri."

"Kes sesini Yoon Gi!" Yoon Gi'nin yere düşme sesini duydu.

"Tanrım! Ona zarar verme lütfen."

"Ona zarar vermemi istemiyorsan buraya geleceksin. Kullanılmayan kağıt fabrikasını biliyorsundur. Oraya gel. Ayrıca polise haber verirsen ikisi de ölür." Ardından telefon kapandı. Yeon Ji ayakkabılarını giyip kendini dışarı attı. Kullanılmayan kağıt fabrikasının yolunu biliyordu. Bu yüzden koşturarak gitmeye başladı. Fabrikanın içine girdiğinde derin bir nefes aldı. Nasıl bir durumla karşılaşacağını hiç bilmiyordu.

"Böh!" Karşısına çıkan adam onu korkutmuştu. "Bu kadar çabuk geleceğini tahmin etmiyordum. Şimdi aklıma geldi de sen buralara yakın oturuyordun." Yeon Ji cevap vermeye fırsat bulamadan adam onu sürüklemeye başladı. Uzun bir süre o şekilde gittikten sonra durdular. Yeon Ji etrafına baktı. Yoon Gi ve Nam Joon'un elleri,ayakları ve gözleri bağlıydı. Diz çökmüş şekilde oturuyorlardı. Yüzlerinin karşısında iki adam duruyordu. Onlarında karşısında Yoon Gi'nin babası olduğunu tahmin ettiği kişi vardı.

"Patron kız geldi."

"Yeon Ji neden geldin?!" Yoon Gi'nin sesindeki kızgınlığı hissedebiliyordu. Karşısındaki adam Yoon Gi'nin yüzüne yumruk indirince Yeon Ji çığlığı bastı. Yanına gitmek istemişti fakat yanındaki adam onu durdurmuş, ardından Nam Joon ve Yoon Gi'nin arasına getirdi.

"Y-eon Ji,ben üzgünüm." Nam Joon'a baktı. Zor durumlar atlattığı belli oluyordu.

"Konuşmayı kes Nam Joon." Yoon Gi'nin babasına baktı. "Sorununuz ben ve Yoon Gi arasında. Nam Joon niye burada? Onu bırakın."

"Bırakalım mı? Güldürme beni. Onun neler yaptığını bilmiyorsun. Bir ara sevgili olmanıza rağmen onun sırlarını bile bilmiyorsun." Yeon Ji neyden bahsedildiğini anlamıyordu. "Nam Joon zamanında tüm parasını,evini,arabasını kumarda kabetmişti. Başını sokacak bir eve ihtiyacı vardı ve benden borç istedi. Karşılığını ödeyeceğini söylemişti fakat ödeyemedi. Gittiği gün kendi ayağıla bize gelmesini yoksa yapacaklarımızın kötü olacağını söyledim. Korkutmak amaçlı kötü demedim. Kötü demekle istediğim öldürmekti. Açıkcası kendi ayağıyla gelmeyi kabul edeceğini sanmıyordum. Biraz araştırma yaptıktan sonra senin başına kötü bir şey geleceğinden korktuğundan böyle bir şey yaptığını düşündüm." Biraz durduktan sonra devam etti. " İlk başta seni önemsemedim fakat Yoon Gi Amerika'dan döndükten bir kaç gün sonra senle karşılaştı. O günü hatırlıyorsundur. Yine o zamanlar seni önemsemedim. Yoon Gi geçici bir heves yaşıyor diye düşündüm fakat öyle olmadı. Her geçen gün seni sevmeye başladı. En sonunda ona bir seçim yapmasını istedim. Beni seçmesi gerekirken seni seçti!"