AUTMN LEAVES

bölüm 2

"Hayır hayır hayır!" Diyerek bağırdım. Bütün gözlerin odağı olmuşken, cümleme Devam ettim.

" Ben sadece sizin sohbet hızınıza yetişmediğim için dinlemedim. Sonra da dinlemediğim anlaşılmasın diye öyle dedim. Gerçekten."

Amcam gülerek, " Bebeğim dalga geçtik bizi dinlemediğini biliyorduk zaten. Sakin ol." Diyince sustum. Tabiri caizse bildiğin yerin dibine girdim.

"Bence evlenebiliriz. Ben bir sorun görmüyorum orta da."

Sonunda geldiğini belli eden Rüzgâr ile bütün aile fertleri onun varlığını daha yeni hissetmiş olmalıydı ki salonda bir hengame koptu.

Herkes birbirine sarılırken, bir an, sadece bir an için benim şuan ne yaptığımı düşündüm.

Ve aynı düşünceyi eminim ki şuan sarılmakta olduğum Aaliya bile düşünüyordu.

Şaşkın bakışların odağı altına alınınca elektrik çarpmış gibi birbirimizden ayrıldık.

" Şu günleri de gördüm ya ölsemede gam yemem Nejla" dedi dedem.

Teyzem gozlerini üzerimizden çekmeden,"Aynen öyle kerimcim." Diyerek dedeme katıldığını belli etti.

"Aman Allah korusun." Dedim."Ölsem bile sırf bu kız yüzünden Aile mezarına defnedilmek yerine kimsesizler mezarında çürür giderim."

Dedem," düzgün konuş Alisya." Dedi sinirle.

Başını eğerek, "Tamam" dedim. Aramızda geçen bu kısa diyalogtan sonra Teyzem ortamı dağıtmak için başka bir konu açmıştı. Bende bu sefer dinlemiş gibi yapmak yerine hiç dinlememeyi seçerek, Odama çıktım. Kendimi yatağa attım.

Dedemin bana bağırmasına alınmamıştım.

Babamın ölümünden sonra dedem ölüm ile ilgili konuşmaz olmuştu. Bunu Türkiye'deyken yaptığımız telefon konuşmalarında anlamıştım.

Zaten sonrası mâlumdu. Apar topar New york'a getirilmiştim. Dedem beni yanlız birakmak istememişti. Bunu anlıyordum. Fakat orda, türkiye'de dayım ve kuzenim arya ile berke vardı. Yalnız değildim. Ama yine de dedem beni dinlememiş yanına almıştı.

Babamdan geriye kalan tek bendim. Ve babam beni dedeme emanet etmişti.

Sır gibi bir ölümden önce dedeme emanet edilmiştim. Bu ölümü dedeme açıklamaya çalışsam da beni yine her zaman ki gibi dinlememiş, susturmuştu.

Evet. Şakacı,umursamaz, kendi hâlinde birisi olabilirdim. Ama babam 1 yıl önce ölmüştü. Sır gibi bir şekilde.

Yine de bu işin peşini bırakmayacaktım.

Sadece olayların biraz durulması ve ortalığın sakinleşmesi gerekiyordu.

Benimde beklemem.

♣♣♣

Sabah kahvaltı yaptıktan sonra etrafı keşif etmek için dışarı çıkmıştım. Aaliya ve chico ile bugün New york'u gezeceğimi yok sayarak...

Zaten Aaliya'nın benimle New york'u gezeceğini Chico'nun ise bilgisiyarını bırakacağını hiç sanmıyordum.

O yüzden onlarla uğraşmak yerine şuan rahatça gezip, ruhumu rahatlatmak için meditasyon yapabilirdim.

Meditasyon yapmak aklıma gelince etrafıma bakındım. Yaklaşık 20 metre ileride ağaçlarla çevrili boş bir yer vardı. Orası meditasyonum için uygun bir yerdi.