Chapter 5

99 2 5
                                    

A/N: Guys? :( Sorry for the late update ha? Feeling ko kasi hindi exciting yung story ko at di maganda kase walang nag-vovote, kahit comment wala :(( Do you want me to continue or stop na ako sa pag-uupdate? Kailangan ko comment niyo guys para malaman ko naman kung ano yung feedbacks o suggestions o reactions niyo. Please guys? Do comment and vote. Ok? :))) ]

"Ayan, malungkot si Ms. Author. Mga brad, make her smile ha? Para ma'continue niya na yung story ko! :))) "

                                                                                                                                                   -Daniel Padilla.

*********************************************************************

SA ILALIM NG PUNO.

"Ahhmm.. Deej? Sino si Ella?" tanong ni Kath.

Dito kame ngayon tumatambay sa ilalim ng puno. Palagi ko na nakakasama si Kath dahil sa article na ginagawa namen. Nag-eeffort pa siya na turuan ako kung paano gawin ang isang interesting na article at kung paano mapapa'impress yung nagbabasa. 

"Kakilala ng pamilya ko. Kapitbahay namen dati" habang hawak-hawak ko yung DSLR. 

"The way your dad describes her parang special siya" tinignan ko si Kath. Curios yung mukha niya at parang nag-iimagine.

"Ewan ko ba dun. Di naman ako tumitira sa bahay nila papa eh" 

"Ganun? Baka may something special sa inyo ng Ella na 'yon?" tanong niya ulit.

"Wala. Baket ba parang.." di ko na natuloy. Iniisip ko pa lang kinikilig na ako. Si Kath? Baka nagseselos. Whaha.

"Parang ano ha? Sabihin mo?" tumayo siya tapos pangiti-ngiti. "Ikaw.. " sabay turo niya saken. "Ikaw malisosyoso ka talaga. Hmmm.." tapos pinisil niya yung pisngi ko.

"Aray naman! Sakit nun ah. Kung ako maka-gawa yun sa'yo.." di ko naman matuloy-tuloy. Ggrr.

"Whaha. Di mo yun magagawa Mr. Padilla" sabi niya tapos tumayo. "Tayo na nga, may klase pa ako" inabot niya yung bag niya sa likuran ko ng natalisod siya bigla.Muntik na siyang masubsob sa  aking..

.

.

.

LABI :D

OhmyGod! Ang lapit-lapit na ng kanyang mukha sa akin. Iisang hangin na lang yung hinihingaan namin. Konting kilos ko forward, mahahalikan ko na siya. :">

"Hinay-hinay lang Ms. Bernardo" sabi ko ng makabawi ako. Kahit di ako makakilos pinilit ko para tuksuhin siya ^___^

Tapos inabot ko na yung bag niya na nahulog sa lupa. Binigay ko na sa kanya yung bag niya pero di pa rin siya nagsasalita. Mga 20 seconds na siyang nakatingin lang saken. 

"Ahh.. salamat" sabi niya pero di na siya tumitingin saken. Tapos nakita ko yung labi niya parang ninerbyos? HAHA. Kasi mukhang di niya ma'igalaw eh. 

Nauna na siyang lumakad pero ako ngingiti-ngiti parin. Hinayaaan ko na siyang mauna baka kasi pag'tinukso ko siya ulit magagalit na yun.

For the first time, dun ko nakita paano mawalan ng poise si Kathryn. Pero ang cute pa rin niya :">

Close To You (No Matter What)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon