Belki ben papatyayı fark etmeden sevdim, ona doyamadım ! Varlığına varamadım.Susuz kaldım çiçekler gibi,kendi ellerimle papatya'mı başkasının sulamasına izin verdim sanırım.Ben bekledim bir gün çıka gelen bir adama baktı. Oyunda hile yapan çocuk gibi kaldım.Sanki ben kimsesiz oldum.Kimsesiz kaldım.Köşede oturup kendimi yerken hemşire hanım yanıma yaklaşıp kız kardeşiniz uyandı dedi.Anlamsızca baktım hemşireye meğersem papatyam hep beni abisi olarak görmüş.Ben ona bu kadar susamışken,.
İlk defa çaresiz kaldım.Annem yanımda yok, babam kim onu bile bilmiyorum.Tek deniz gözlü papatya vardı.Oda herhalde benim figürandı herhalde,kalbim öyle bir acıyor ki,
Gözümde damlalar kurumuş,papatyam o adama gülüyor ben sadece kendimi tutabiliyorum.Hani olur ya öyle çok istersin çocuksundur,öyle isterin ki sonucu ne olsun istersin bende onu o park gibi istiyorum, o çocuğun salıncağı sevdiği gibi istiyorum.Ben papatya olmadan bir hiçim,nefes almak neydi ki? Papatyamın yanına gittim o kadar mutlu o kadar neşeli ki anlatamam anlatsam satırlara sığmaz. Beni görünce ağlamaya başladı, öyle ağlıyor ki sanki içimi görüyor gibi hıçkıra hıçkıra seslendi bana ismimle ilk defa ismimle seslendi. ''Ege ben seni çok özledim.Rüyalarıma girecek kadar çok,'' o an benim için ölümdü, veya öldüm cennete gittim. O kadar susuzum boğazım kurudu.Gözlerimden şarıl şarıl sular akmaya başladı.Ben çok susadım sanırım, bir çiçek bu kadar susuz kalmamalıydı.Mutluluk göz yaşlarım sanki, bana abi ben seni nişanlımla tanıştırmadım dedi çok zaman geçti ama hemen tanıştırdı. Bana onu anlatı nasıl o adamı sevdiğini anlattı yaptığım tek şey mutlu gibi davranmaktı. O uyandı benim pilim bitti sanırım.
Sanırım ben sahibi olan papatyayı sevmiştim.Sanırım ben dikeni olan gülü kokladım, dikeni battı bana, elinden oyuncağı alınmış bir çocuk oldum bugün.
İSTANBUL GİBİ SESİZ KALDIM .NEDEN SESİZ'SİN GÜZEL ŞEHİR?
