Deep emerald.

Part 5

...Ομως ξαφνικά ο Χάρη σοβαρεψε και το βλέμμα του έγινε έντονο δεν είχα καταλάβει ότι μου είχε κοπεί η αναπνοή μέχρι που με μια απότομη κίνηση με έπιασε και με φίλησε με απίστευτο πάθος.Το φίλη του έκρυβε μέσα αγάπη, πόθο και οργή. Οργή όμως γιατί τι μπορεί να είχα κανει;

Μετα απο αρκετά λεπτά το φιλί μας σταμάτησε εγω όμως φανερα σοκαρισμένη είχα μείνει με στόμα ανοιχτο και μάτια κλειστά για κάτι δευτερόλεπτα.Οταν άρχισα να συνειδητοποιώ τι πραγματικά είχε γίνει άνοιξα πια τα μάτια μου σιγά σιγά και το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν έναν προβληματισμένο Χάρη με βλέμμα σκοτεινό και ανήσυχο.Τότε ήταν που αποφάσισα να μιλήσω.

Α-Χ-Χάρη τ-τι ήταν αυτο; ,κατάφερα να πω.

Χ-Τίποτα σε παρακαλώ μη δίνεις σημασια... συγγνώμη... εγω δεν ηθελα..,και βγήκε γρήγορα από την πισίνα αφήνοντας με να βλέπω μόνο την πλάτη του.

Α-Χάρη τι έγινε μην ανησυχείς δεν υπάρχει πρόβλημα αλήθεια όλα καλά...δεν έγινε και κάτι., του είπα προσπαθώντας να τον καθησυχασω.

Χ-Δεν καταλαβαίνεις Αναστασία...γαμωτο δεν ξερεις ...δεν θυμάσαι...,είπε με έναν λυγμό καθώς έλεγε την τελευταία λέξη.

Α-Χαρη τι είναι αυτά οι λες τι δεν θυμαμαι;Γιατί κλαις;Έκανα κάτι κακο;Σε παρακαλώ πες μου. ,του είπα παρακλητικα αλλά με λίγο έντονη φωνή.

Τοτε ο Χάρη γύρισε και με κοίταξε με κόκκινα μάτια, μάτια που σου Ράγισαν την καρδια,ενιωσα έναν κόμπο στο στομάχι μου σαν να τα έχω ξαναδεί αυτά τα μάτια..

Χ-Τίποτα δεν έκανες αυτό είναι το θέμα. ,είπε χαμηλόφωνα ίσα που τον άκουσα και έφυγε με γρήγορο βηματισμό.

Α-ΧΑΡΗΗ! ΧΑΡΗΗ! ,έμεινα να φωνάζω αλλά άσκοπα πια Αφού είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι αφήνοντας με μόνη μου μέσα στο νερό πιο μπερδεμένη από ποτέ.

Τι εγινε;Γιατί άρχισε να κλαίει να δεν έκανα κάτι εγω.Αυτος με φίλησε πρώτος.Τι θα έπρεπε να θυμάμαι;Θέλω να τσιριξω.Να φωνάξω να με ακούσει να μάθω αλλά δεν έβγαινε μου μιλιά.

Έτσι βγήκα γρήγορα έξω από την πισίνα Γιατί άρχισα να κρυώνω.Παρόλο που ήταν καλοκαίρι στο σπίτι μας πάντα είχε λίγο δροσιά παραπανω λόγω του υψομέτρου.Μολις κατάφερα να βγω από την πισίνα έτρεξα στην αποθήκη να πάρω μια πετσέτα για να σκουπίστε τουλάχιστον να μην ήμουν μούσκεμα όταν θα έμπαινα μέσα.Μολις στέγνωμα ελάχιστα έτρεξα προς στο σπίτι φοροντας ακόμη το φόρεμα μόνο που τώρα ήταν νωπό και είχε κολλήσει όλο πάνω μου.Με το που έφτασα στη τζαμαρία του σαλονιού είδα ένα ζευγάρι πράσινα μάτια να με κοίτανε.Ανοιξα το παράθυρο και τους ήταν που γύρισαν όλοι να με κοιτάνε.

Μ-Που ήσουν τόση ώρα παιδάκι μου ο Χαρη τουλάχιστον ήρθε και άλλαξε ενώ εσυ;Θα κρυώσεις αμάν που το έχεις το μυαλό σου.,μονολογούσε η μαμά ταραγμένη ενώ εγω όλη την ώρα παρατηρούσα τον Χάρη είχε οντω ς αλλάξει και τα μάτια του δεν ήταν κόκκινα πια.

Α-Μαμά μην ανησυχείς δεν θα πάθω τίποτα πάω να αλλάξω.,και έφυγα αμέσως χωρίς να πω κάτι παραπάνω.

Έτρεξα γρήγορα προς το δωμάτιο μου έκλεισα την πόρτα και ακούμπησα την πλάτη μου σε αυτή και κάθισα κατω.

Όλα τα προηγούμενα ερωτήματα ξαναηρθαν στην επιφάνεια με ένα ακόμα...τι κάνω τωρα;

Vote&comments ❤