Beni hiç sevmeyecek hiçte sevmemiş diye mırıldandı. Kendi kendine sevgi sevgi diye çölde suya hasret bir canlı gibi haykırdı.
Birden gözlerinde bir parıltı belirdi. Benim olmalı diye düşündü. Bütün engeller yıkılmalı ona ulaşmalıydı. Ama nasıl? Herşey aleyhine sanki bütün engeller aralarına yığılmış, bütün herkes onları uzaklaştırmaya çalışıyordu.
Henüz 20 yaşındaydı. Bu genç yaşına rağmen bütün hayattan ümidini kesmişti. Birini delicesine sevmiş, karşılığında kırık bir kalp kalmıştı. Yaşadığı bütün olaylar, aldatılışlar, karşılıksız sevgisi onu sarsmış karmakarışık bir ruha terketmişti. Bencil bir insan halini almıştı. Bunun farkındaydı.
Kendi kendine
Aşk bencillik gerektiriyor diye düşündü
-'Kimse bana acımadı. Bnde acımayacağım'dedi.
Arkadaşlar bu bölüm aslında ilerleyen bölümlerde gerçekten etkileneceğiniz bir konuyu açıklamak için bir ipucu gibi. 😉Bu ilk hikayem lütfen destek olun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜLLER SOLMAYA MAHKUMDUR...
ActionHayatını ne şekilde ve nasıl yaşarsa yaşasın güllerden uzak duracağı kesindi. Çünkü güller solmaya mahkumdu..
