SOL ANAHTARIM

SA 11.BÖLÜM

AYTAÇ'TAN
Dışarıya herkes çıkmıştı bir ben mi kalmıştım eksik kalmamalıydım tam adımımı attım ki bir ses duydum.

"Olur alevzen tamam anlaştık takipte kalacağım " oha bu bu bizim bulamadığımız Haydar'ın adamlarından birinin kod adıydı Demir ne işti lan

"Yok be kızım saçmalama tamam resim atmaya çalışacağım telefon zor çekiyor zaten tamam dedim ya kızım tamam hadi " kızmış alevzen kızmış ben erkek sanıyordum oysaki

"Lan tamam dedik uzatma Hande " telefonu kapattı bende ağaçlardan birinin arkasına saklandım inanmıyorum ya o zaman bu da nağmezendi bu ikisini hiçbir yerde bulamıyorduk içimize kadar girmiş namuzsuz hemen Aral'a söylemem lazımdı koşa koşa Aral'ın yanına gidip kulağına
"Aral çok kötü nağmezen burda " gözünü açabilecek son noktaya kadar açtı.
"Ne diyorsun lan sen kim? " sesi biraz fazla çıkmıştı
"Demir " endişeli görünüyordu.

"Aray, Yağmur, Gökyüzü nerede?" bu endişeli hallerimize Bulut tuhag tuhaf bakıyordu onunda düşmanı olduğu için aynı sözleri ona da söyledim o da ellerini yumruk yaptı.

"Lan Şimşek'i ve Yağmur'u da öğrendiler kaçıracaklar " ne diyordu ki şimdi bu

"Nasıl abi? " sorduğum soruyla dibime kadar girdi

"Önce beni sonra Gökyüzü'nü şimdi sıra ikizlerin " iyi ama neden kaçırıyorlardı ki

"Ee plan nedir? " Aral kötü kötü baktıkça korkuyordum.

"Öldürmekten başka çaremiz yok " al işte olmaz olmamalı

"Devletin askerinin önünde ne diyorsunuz lan siz"  oha asker miydi lan şimdi bu

"Onu devletin en güvenilir kollarına atalım sonra ise onu içeride öldürelim nasıl? " evet bu daha mantıklıydı hem de biraz korkarlardı.

"Tamam mantıklı ama önce o bizi takip ettiğini sanacak ama biz onu takip edeceğiz her konuştuğu yerde ise ses kaydı " bu şahane fikir ise Aral'dan geldi.

"Okey şimdi Arayla ben gece konuşurum onu güya İstanbul'a yolladık  " dedim ve o da pis ajanı paketleyecek güzel plan

"Abi olacak şahsiyet " diyerek Gökyüzü yanınıza geldi

"Efendim kardeşlerin en tatlısı en iyisi en en " saymaya devam ediyordu ama Gökyüzü susturdu onu

"Yanlış anlama anneannem gidiyoruz abine söyle dedi sadece " anlaşılan barışmamışlar.

Onlar gitti bizde arkalarından bakakaldık...

GÖKYÜZÜN'DEN

Anneannemlere geldiğimizde abim sinirliydi çünkü eli yumruktu ben mi sinir etmiştim? Ama tek suçlu ben değildim kii kendiside suçluyudu.
Sinir neydi?
Sinir kendini kaybetmektir insan sinirli olduğunda kendinden geçer hatta o anki şeyden pişman olur ama olan olmuştur.
Abimi affetmeliydim çünkü o da sinirliydi bende ve şimdi aşır derecede pişmandım.

"Abi"
"Dayı"
"Yağmur " ne oluyor lan
Abim bana dönüp
"Söyle " dedi aşırı sinirliydi tırstım.

"Affettim seni hadi bırak o yumruk yaptığın elini " dedim yanına gidio ellerini gevşettim.

"Hımm kim kimi affetti acaba? " öküz yaa sırtına geçirdim bir iki tane

"Offf ama sen başka şeye sinirlendin? " gözleri herşeyi anlatıyordu aslında

"Yok ya yarın dayımı aramışlar işe gel demişler yani karındaş hazırlan gidiyoruz " ne yani bu saatte mi?

"Evet şimdi hadi toparlanın " büyük şok yaşadım.