het begon met vier kaartjes voor DYTG

2.3

Madelief P.O.V

we worden door mannen naar een andere kamer gebracht. we zien Terra en Lotta in een stoel zitten. ze zeggen wat onverstaanbaars tegen de mannen en ze binden ons los. en verlaten dan de kamer, al denk ik wel dat ze op de gang blijven staan. ik kijk Tessa aan die Lotta  en Terra boos aan kijkt. ik laat me door mijn knieën zakken en ga op de grond zitten met mijn hoofd in mijn handen. "wat doen we hier?" vraag ik. "omdat jullie de squad al een tijdje kennen maar het ons gewoon niet verteld hebben en hun voor jullie zelf hebben gehouden." zegt de bloempot boos. "man jezus en daarom moet eer een IS aanslag op Antwerpen komen?" vraagt Tessa boos. "nee, dat komt gewoon omdat we macht hebben bij de IS." zegt Terra alsof het de normaalste zaak van de wereld is. ik zucht. "als jullie zo veel macht hebben bij hun. laat ze dan stoppen!!" roep ik boos. "waarom zouden we als ze de wereld veroveren hebben we wereld macht." zegt bloempot. ik sta op en zie een krukje staan... ik pak het op en smijt het naar hun hoofden. ik begin met alles wat ik te pakken kan krijgen te smijten. ze kijken boos aan en niet veel later is het zwart voor mijn ogen.

Tessa P.O.V

Madelief is geschoten in haar onderbuik. opeens hoor ik politie sirenes. ze hebben deze basis dus gevonden. Terra en Lotta worden mee genomen door de politie. Madelief  word naar een ziekenhuis gebracht en ik krijg een lift naar het hotel waar alle andere zijn. "waar is Madelief?" vraagt Duncan meteen. ik blijf even stil en staar naar mijn schoenen. "vertel het me ik moet het weten." zegt hij op een luide toon. "ziekenhuis." zeg ik zachtjes. dan komt Jeremy naar me toe. hij is zo schattig klein. hij knuffelt me. "ik dacht dat je...." begint hij. dan gaan we met zijn alle naar het ziekenhuis waar we meteen door naar madelief mogen. ze ligt er nogal levenloos bij. "geen zorgen ze is niet dood, ze ligt wel in coma." zegt de Dokter. ik loop op haar af. je ziet waar de wond zit. ze zit vast aan het infuus. ik kan het gewoon niet aan zien en draai me om recht in de armen van Jeremy. "dit kan niet." hoor ik Duncan zachtjes zeggen.

Duncan P.O.V

"dit kan niet." zeg ik tegen me zelf. ik pak Madelief haar hand vast en knijp er zachtjes in. geen reactie. ik draai me om en loop het ziekenhuis uit. mijn leven was echt kut  toen kwam zij. het meisje dat mijn leven weer mooi en blij maakte. wat moet ik nu zonder haar.

bloed is alleen maar water

ik zal door vuur lopen

alleen maar voor nog een nacht met jou

mompel ik zachtjes tegen de lucht. na een tijdje stop ik met lopen  en ga zitten op een bankje in een park. het is heel rustig. natuurlijk is niemand buiten na een aanslag van de IS. ik staar naar het water tot ik in slaap val.