Kız Kardeşim (Tamamlandı)

Final

1 yıl sonra

Bartu ile evleneli 1 yıl olmuştu.. Boran ile hiç görüşmemiştim o akşamdan sonra..

Yağız ile arada sırada oturup konuşuyorduk. Psikolijim bozuk olduğundan annem beni hiç aramıyordu.

Artık sadece Bartu ve Yağız ile konuşuyordum.. Ağabeyim bana büyük yanlış yapmıştı.

Ben bunları düşünürken Bartu belimden sarıldı kocaman.. Boynumdan öptü.

''Seni seviyorum....''

''Bende Bartu bende...'' dedim. Ve çekildim hızla lavaboya koştum.. Kapıyı kitledim ve ağlamaya başladım..

Ben ailemi çok özlemiştim.. Herkesi , sevmediğim babamı bile özlemiştim.. 

Bartu hızla kapıyı çalıyordu..

''Aşkım ne oldu?''

''Git lütfen yalnız kalmak istiyorum..'' dedim.

Şuan tek yapmak istediğim bileklerimi kesmekti.. Hızla yanımda duran dış fırçalık koyma şeyini aldım ve aynaya attım.. 

Camlar yere düştü. O sıra hızla Bartu kapıya vurmaya başladı.

''Miray ne oluyor orada!!'' diye bağırıyordu.

Yerden bir cam aldım ve dikine kesmeye başladım. Çığlık atmıyordum , acı hissetmiyordum , ağlamıyordum.. Ölmeye hazırdım..

O sıra kapı kırıldı ve içeri Boran girdi.

''Kardeşim...'' dedi sessizce.

''Ağabey, özür dilerim.. Ben gidiyorum..'' dedim sessizce.

''Hayır!!'' diye bağırdı ve beni kucakladı.

Yazardan

Boran ile Bartu , Miray'ı arabaya bindirdi ve ilerledi. Ama bir süre sonra Miraydan ses çıkmayınca Boran arabayı durdurdu. Mirayı kucaklayarak arabadan çıkardı.

Ve ilerledi..

''Seni çok seviyorumm, kardeş olarak da değil.. Hep kalbimde olacaksın...'' dedi Boran. Ve diz üstüne çöküp ağladı.. 

Son....