Ay ve Güneş

0.2

Yalnızdım..

Tek başınalık bende yeni bir biçim yarattı.. Neye sığınabilirdim.. Ne nasıl içine saklayabilirdi beni?

Korkaktım. Ne yaşamaya ne ölmeye cesaretim vardı.

Bir yanım öl diye fısıldarken diğer yanım buna izin vermiyordu..

Çaresizlik.. Başka bir adı yoktu..

Belki de bir hafıza kaybı şarttı bana.

Kendimi bile unutturacak.

Kaç gündür uykusuz kalan bedenime karşı direniyordum.. Yaşamak acı verirken uyku az da olsa bu hayattan uzaklaştırıyordu beni..

Ama şimdi uyumak daha fazla acı veriyordu..

Ayaklarımı sürterek lavaboya gittim. Küvete soğuk suyu doldurdum. Sıcak bedenimin soğuk suyun altında acıyı tam anlamıyla tatmasını istiyordum..
Suyun dolduğunu farkedince üzerimdekileri çıkardım üşenerek.

Soğuk su sıcak bedenimi uyuştururken acıyı hissettim. Başımı küvete yaslayıp tavana baktım.. Çatlaklar vardı ama sağlamdı. Aynı benim gibi.

Yaşadıklarımı düşündüm tekrar. Hoş zaten hep onları düşünüyordum.  Geçmişime takılıp kalmıştım. Bu beni de rahatsız ediyordu..

Öldürüyordu!

Yine de kendimi alıkoyamıyordum.

Kendimden nefret ediyorum.

Suyun içine daldım. Ölmek istiyordum.

1 dakika

2 dakika

Yapabilirim.

Yapabilirim.

3 dakika

Nefes alamıyordum.. Suyun altında titreyem bedenim umrumda değildi..

Uyu Ekim..

Uyu..kabusların olmadan..

Sonsuza dek uyu..

*

*

"Ekim ben burdayım.! Ekim uyan hadi uyan Ekimm Uyann!! Nolur Ekim uyan .."

Gözlerimi Özgür'ün yalvarışlarıyla açtım.. Öksürmekten boğazım yanıyordu..

Yine yapamadım.

"Özgür .." sesim fısıltı şeklinde çıkmıştı..

Kucağındaydım.. Beni yatağa bırakırken üzerime bir havlu getirdi..Bir bebekle ilgilenir gibi ilgileniyordu benimle..

Onun bu korkmuş haline nedensizce gülesim geldi.

Beni kaybetmekten korkan birisi mi var yani?

Şaka gibi!

"Özgür kıyafetlerimi bırak ben hallederim"

"Seni bir kez daha yalnız bırakmam.. Her yalnız kalışında başına bir bela açıyorsun. Ne yaramaz birşeysin sen ya !!"  Baya korkmuş ve öfkeli görünüyordu..