Mabilis na pinahid ni melissa ang luha sa kanyang dalawang pisngi ng makita nito na palapit ang kanyang amo na si Donya Elena Alcantara. hanggat maaari ay ayaw niyang may makakita sa kanya sa ganung ayos.
Napakunot si Donya Elena ng makita ang namumugtong mga mataa ng dalaga.
May Problema ka ba miss Rodriguez? mukhang kagagaling mo lang sa pag iyak , ah"?
Umiling -iling si melissa at agad na pinabulaanan ang sinabi ng kanyang amo.
"Wala hop ito, Ma'am. N-napuwing lang po ako."
hindi pinaniwalaan ng kanyang amo ang sinabi ni melissa. kung totoong napuwing ka lang, bakit pati ilong mo lumuluha?
itutuloy..:)
alam kong nangyayari lang ang ganyan kapag may sipon at galing sa pag iyak ang isang tao. Tama ba ako, Miss Rodriguez?
hindi na nakapag dahilan pa si melissa, at bilang pag sagot sa amo ay yumuko na lang siya..
" Tell Me. what's your problem??
Noon siya nag taas ng paningin, alam niyang imposibleng may makatulong sa kanyang problema at ng kanyang ate.. subalit kahit papano ay kailangan naman nya ng isang taong mapaghihingahan ng problemang dinadala nya.
At mukha namang handang makinig nag donya sa kanya at ito na mismo ang nag tanong , hiondi na siguro pa sya mag-aalangan na mag open pa dito.
K-kahapon po... isinugod ko sa hospital ang ate mariz n-nang bigla na lang po syang himatayin," si mariz ay nakakatanda nyang kapatid..
K-kinunan po sya ng doktor ng dugo at.... at na-trace nila na may sakit sa dugo si ate..
" You Mean. leukemia???"
nanlalaki ang mga mata ni donya elena.
Marahan na tumango si melissa.. napatangu-tango na lang ang dalaga habang panay pahid nito ng luha sa kanyang mga pisngi..
" F-first stage of leukemia" pag tatama niya.
" Ano na ang sabi nn mga doktor? I mean , may pag-asa pa bang gumaling si mariz?"
kilala nito ang jkanyang ate, minsan kasi sinusundo sya nito sa trabaho nya..
napatitig siya sa kausap. gusto na naman niyang maiyak ng marinig nanaman niya ang option ng mga doktor.
kung isasailalaim siya sa bone marrow transplant ay malaki ang posibilidad na mabuhay pa si ate mariz."
pero hindi biro ang halagang kakailanganin mo sa operasyon ng ate mo..
alam ko ho.. K-kaya nga, wala rin akong choice kundi ang pahabain na lang ang buhay nya sa pamamagitan ng gamot na inireseta ng doktor.
" Oh, Miss Rodriguez, huwag ka pa ring mawawalan ng pag-asa. malay mo, may paraan pa ang diyos para mapagaling ang ate mo." pagbibigay ng lakas ng loob ng kanyang amo.
at isang marahan na tapik ang iniwan sa kanya ng donya..
malunkot siyang napangiti. kahit naman malaman niyang may malubhang sakit ang kapatid ay hindi siya naghinanakit sa diyos.
kahit nang sabay na namatay ang kanilang mga magulang ay hindi rin sya nagalit sa diyos at hindi sya nag tanong kung bakit iyon ginawa ng panginoon..
sa halip ay lalo pang tumibay ang pagmamahalan nila ng kanyang ate mariz. kahit nsa edad kinse pa lang ang kanyang ate ay nasabak na ito sa mga ibat-ibang trabaho para lang mabuhay silang dalawa..
