Aşkla Bakan Kalpler

VAZIH OLMAYAN HAYAT

Gecenin zifiri duman olmuş önümde;
Engelliyor müptelalı bedenimi.
gizlenmiş,evlerin ardına sis !
Kavuşamadı bedenler...

Yürüyorum sebepsizce meçhule doğru ,
Sonu gelecek mi ? bilmiyorum.
Sırtını dönmüş bulutlara doğru,
Nereye gideceğimi bilmiyorum.

Kuru, soğuk,çaresiz bir rüzgar çarpıyor;
Ele geçirdi bedenimi!
Belki o da bilmiyordur nereye geldiğini.
Korkan seslerden başka bir şey işitilmiyor,
Sanıyorum ki arkadan biri geliyor.

yapayalnız düşüncelerime acıyarak,
Yürüyorum işte sebepsizce !
Hiç bir şey ama hiç bir şey vazıh değil
En vazıh olan zifiri karanlık...

Kaybetmek böyle bir şey mi? Yeni öğrendim.
Her şeyi bana gecenin karanlığı anlattı.
Fısıldadı kulağıma gerçekleri,
Anladım ki herşey şimdi bitti.

Soluklandığımı hissetmiyorum artık.
Bıraktım herşeyi rüzgara;
Artık korkarak giden ayaklar nereye giderse
Yürürüm işte, meçhule doğru...