Aşkla Bakan Kalpler

BOŞ ODALAR

Dolaştım,durdum evin her odasında,

Değdi mi yorulmama? Hayır.

Bağırdım,sesim incildi.

Her defada yankılandı sesim.

Değdi mi? Hayır.

  Unutulup gittim, hala yalnızım...

Hıçkırıklı ağlamalarım kaldı geriye,

Mendillerim, gözyaşlarım...

Çığlık attım durdum, boş odalarda.
  Duyan olmadı yine.

Duvarlar anladı sadece beni.

Umutla bakan gözlerimi gördüler,

Ben gibi anlatamıyorlar dertlerini.

Hüzün, çöküş hep aynı sahne,

Dolaşıp duruyorum aynı boş odalarda...